نمایشگاه شهر، خسته است به روایت علیرضا مجابی
به گزارش آبی طرح نمایشگاه گروهی «شهر، خسته است» مقرر است روز جمعه (۲۴ خرداد ماه) در گالری پل افتتاح شود؛ این نمایشگاه با نگاهی فراجغرافیایی و فرامكانی تلاش دارد كه خستگی های شهرها را بعنوان پناهگاه های انسان ها به تصویر بكشد.
علیرضا مجابی (م. آذرفر) - هنرمند نقاش، شاعر و پژوهشگر - كه پس از ۱۷ ماه دوری از فعالیت های حرفه ای در این نمایشگاه گروهی شركت كرده است، در گفتگو با ایسنا می گوید: سال قبل چند بار اعلام نموده بودم كه در حال برنامه ریزی برای برگزاری چند پرفورمنس در سطح بسیار وسیع هستم كه متأسفانه به علل معلوم و نامعلومی این اتفاق نیفتاد. بعنوان مثال قرار بود در رشت پرفورمنسی بداهه به همراه سازهای كوبه ای صورت گیرد كه بلاتكلیف ماند. در شهرهای شیراز، همدان و یزد هم اقدام كردیم، اما هر كدام به دلایلی انجام نشدند.
او ادامه می دهد: از جانب دیگر هم مدتی است كه از عارضه شدید دیسك گردن رنج می برم و به سفارش دكترها باید كمتر كار كنم. در نتیجه ناراحتی های روحی و جسمی سبب شد كه برای نخستین بار در طول سی و چند سال فعالیت هنری، ۱۷ ماه مطلقاً كاری انجام ندهم. پس از ۱۷ ماه سكوت، اثری را خلق كردم كه شاید بتوان گفت فصل تازه ای از آثار نقاشی من به حساب می آید. این اثر با تغییرات جدی در متریال و اجرا و فرم نسبت به سایر كارهایم همراه می باشد.
مجابی یادآور می شود: در همین زمان توسط یكی از دوستان نقاشم آقای سعید لزرجانی دعوت شدم كه در نمایشگاه گروهی با عنوان «شهر، خسته است» حضور داشته باشم. این اتفاق همزمان شد با كشیدن اثر آخرم كه مقرر است برای نخستین بار در این نمایشگاه عرضه شود. عنوان این اثر با ابعاد ۱۳۰ *۱۷۰، «آزادی» است.
در استیتمنت نمایشگاه آمده است:
«شهر، این واژه ی كهن، این نام هفت هزار ساله، خاستگاهی كه از آغاز ذهن بشر را به خود مشغول كرده، شده است مهمترین دغدغه اش. با تغییر نابهنجار ساختارش در فرم می تواند طبیعت را به نابودی كشاند و تغییر نابهنجار محتوایش می تواند ساكنانش را ببلعد، نابود كند.
و همین جاست كه بشر در طول این هفت هزار سال می اندیشد تا به آرمان شهرش دست یازد. تاریخ را ببینیم؛ از افلاطون و ارسطو گرفته تا فارابی خودمان بگیر و بیا توماس مور انگلیسی را ببین و یا حتی توماس كامپانلا با آن نگاه افراطی اش كه می گوید اصلاح نژادی باید صورت پذیرد تا افراد بد ذات و شرور مادرزاد به دنیا نیایند، عمری را به اندیشیدن گذاردن و راهكارها پیشنهاد دادند تا آرمانِ رسیدن به اتوپیا، مدینه فاضله و آرمان شهر به تعویق نیفتد.
و اینك ما در عصرِ معراجِ پولاد و اعوجاج دود، در سرزمینی گربه سان از منطقه ای مدام بلاخیز و خاورمیانه نام، به فریاد نشسته ایم. از دردِ خستگیِ شهر، جهان شهر، كلان شهر، وطن شهر.
و هریك با رنگ، پرده از زخمی برداشته ایم كه بر صورت خانه مان نقش بسته است.
تا باز بیندیشیم و به اندیشه دعوت نماییم به امید فردایی كه شاید برای آیندگان، رسیدن به اتوپیا، حسرتی دور و دیر نباشد.
به این رنگ ها نگاه كنید:
شهر خسته است…»
مجابی همینطور درباره استیتمنت نمایشگاه «شهر، خسته است» كه توسط خود او به نگارش درآمده است، چنین توضیح می دهد: لزوماً از شهر منظورم تهران نیست، بلكه منظور هر پناهگاه و خاستگاهی است كه بشر برای آرامش و زیست خودش در نظر می گیرد. در واقع نگاه این نمایشگاه به شهر، فراجغرافیایی و فرامكانی است. تابلوی من هم در این نمایشگاه در لایه های پنهان خود رنجی كه شهر و شهروند در دنیای امروز متحمل می شود را به معرض نمایش گذاشته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب