موسیقی مذهبی اصیل را به گوش مردم برسانید
به گزارش آبی طرح «اغلب نوحه خوانان یا روضه خوانان اطلاعاتی از موسیقی ندارند. می بینیم كه تلویزیون هم نوحه خوانی آنها را پخش می كند و در نتیجه جوان ترها نحوه نوحه خوانی آنها را می بینند و از همان تقلید می كنند.»
در ارتباط با لزوم پاسداری از موسیقی مذهبی محرم، این دفعه با داوود فتحعلی بیگی صحبت كردیم. وی در تعزیه و نمایش های آیینی فعالیت دارد و به قول خودش كتابی را تحت عنوان آشنایی با مبانی شبیه خوانی از منظر نمایشی نوشته كه در آن به موسیقی مذهبی هم پرداخته است.
موضوع مصاحبه را با فتحعلی بیگی در بین می گذاریم كه به ایسنا می گوید: زمانی كه موسیقی ایرانی وارد حوزه مباحث مذهبی شد، عده ای از هر بخش مانند روضه خوان ها، نوحه خوان ها یا افرادی كه در تعزیه فعال بودند، با عنایت به هدف و نوع بهره برداری خود بخش هایی از این موسیقی را استفاده كردند. این افراد در دوره خود كسانی بودند كه مثلا نوحه خوانی را می شناختند و یاد گرفته بودند؛ یعنی می دانستند كه اگر مقرر است افشاری بخوانند چگونه باید بخوانند.
او ادامه می دهد: متأسفانه امروزه نمی توان به اشعاری كه در نوحه ها استفاده می شود شعر گفت؛ چونكه بیشتر بخش كلام نوحه و مرثیه های امروزی یك كلام موزون دم دستی و سبك است كه توسط رادیو و تلویزیون رواج یافته است. همینطور در رادیو و تلویزیون می بینیم كه تنها مداحی چهار یا پنج نفر آدم مشخص پخش می شود و هر شبكه ای هم كه بزنیم اینها را می بینیم. از طرفی خود همین افراد نوحه خوان هم دریغ می كنند كه شعرهای خوب از شاعران مرثیه پرداز موجه را انتخاب كنند. خیلی وقت ها می بینم كه خودشان چیزهایی سر هم كرده و می خوانند. منظوم كردن كلام را خیلی ها می توانند انجام دهند ولی هر چیزی شعر و ادبیات به مفهوم ادبی و هنری اش نیست.
فتحعلی بیگی به آشنا نبودن نوحه خوانان با موسیقی اشاره و اظهار می كند: اغلب نوحه خوانان یا روضه خوانان اطلاعاتی زیادی از موسیقی ندارند. می بینیم كه تلویزیون نوحه خوانی آنها را پخش می كند و در نتیجه جوان ترها نحوه نوحه خوانی آنها را می بینند و از همان تقلید می كنند. زمانی كه الگوسازی نمی نماییم و نوحه خوانی و پخش آنرا در انحصار یك عده خاص كه علم به موسیقی ندارند قرار دهیم، نتیجه همین می شود.
او در ادامه به بحث ضرورت نظارت بر مداحی هایی كه انجام می شود می پردازد و می گوید: در جاهای مختلف كلاس های آموزش مداحی زیادی داریم، اما آیا نباید نظارتی بر این كلاس ها باشد كه چه آموزش می دهند؟ در سال، نوارهای صوتی نوحه خوانی زیادی منتشر می شود كه بسیاری از آنها اصلا كیفیت ندارند. باید دید كه از كجا مجوز می گیرند؟ اگر مجوز نمی گیرند پس چرا كسی نظارت نمی كند؟ ما مركز موسیقی و سرود صداوسیما، وزارت ارشاد، دایره امر به معروف و نهی از منكر و... را داریم. ولی هیچ كدام از اینها خویش را موظف نمی دانند و تشكیلات ناظری هم نیست. نمی گویم چیزی را سانسور نماییم بلكه باید به صورت كارشناسی نظارت شود؛ چونكه موسیقی ما در حال تخریب است.
فتحعلی بیگی در همین راستا به تعزیه اشاره می كند و می گوید كه این اتفاق در آنجا هم در حال رخ دادن است. در تعزیه هم اساتید فن حضور ندارند و آنهایی كه تخصصی ندارند نكاتی كه شاید مربوط نباشد را وارد موسیقی تعزیه می كنند.
مراسم تعزیه در آران و بیگدل
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب