نقدی بر دو فیلم جشنواره فجر، بمب، یك عاشقانه، فیلمی كه درنیامده
آبی طرح نقدی بر دو فیلم جشنواره فجر، بمب، یك عاشقانه، فیلمی كه درنیامده
شعله ور/ حمید نعمت الله تك گویی های درونی شخصیت ها در كنار دیالوگ های متداول بیرونی، دیگر دارد برای آثار حمید نعمت الله تبدیل به یك شناسه می گردد. از فیلمنامه سر به مهر گرفته تا رگ خواب و حالا شعله ور؛ كه در آن مقرر است اضمحلال یك فرد بی مسئولیت و پربخل از زاویه دید خودش روایت شود، و نعمت الله این مسیر را كم و بیش خوب ترسیم كرده است؛ به جز مراحل پایانی كه لحن یك دفعه عوض و از صمیمیت متن كاسته می گردد. فیلم از جهاتی یادآور آرایش غلیظ است؛ با این تفاوت كه مایه های فانتزی بی ربط آن اثر را ندارد و تمركزش بر شخصیت اصلی، اجازه انحراف از مسیر اصلی را نمی دهد. بمب یك عاشقانه/ پیمان معادی بمب یك عاشقانه نشان داده است می توان در فیلمی مجموعه ای از دوست داشتنی ترین آدم های سینمای ایران (از لیلا حاتمی و محمود كلاری گرفته تا بهرام دهقانی و خود پیمان معادی) را تماشا كرد، اما خود فیلم را دوست نداشت. فیلم عملا درنیامده است. فضاها واجد نوعی تصنع است و روایت، به رغم جذابیت ایده كلی، نمی تواند از این فضای تصنعی راهی به سمت جلو بیابد و افق را گسترش دهد. این كه در طبقه فوقانی ساختمانی، عشقی رو به گسست برود و در طبقات زیرین، عشقی جدید به بار نشیند، پتانسیل خوبی برای درام پردازی دارد، اما فیلم در حد همین ایده و چند ایده فرعی دیگر (مثل نوستالژی های تلخ و شیرین نسل ما از دوران تحصیل) باقی مانده است و در توسل به شاخه های فرعی بی ربط (مثل دختری كه به زبان انگلیسی از طلاق والدینش می گوید یا آن دزد اثاث منزل) اوضاع نابه سامان تر می گردد. 58243
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب