تماشای بازی كائناتبعلاوهفیلم
آبی طرح: درباره ی بازی كرمانج كه در خراسان شمالی انجام می شود، روایت های شفاهی بسیاری وجود دارد و برخی معتقدند حركت هایی كه در آن اجرا می شود، نوعی بازی كائنات است.
رضا برات زاده- سرپرست گروه آیینی «جایلان»- در گفت وگو با ایسنا، درباره آیینی كه به جا می آورند، بیان كرد: ما در فرهنگ مان چیزی با عنوان رقص نداریم و در اصل حركاتی كه اعضای گروه ما به جا می آورند نوعی بازی است. بازی كه شاید در زمانی كه گروهی از كرمانج ها كه شاخه ای از اقوام كردها هستند و به شمال خراسان كوچ كرده اند، مرسوم شده است.
او با اشاره به اینكه رقص های كردی در تمام دنیا سلسله ای و به هم متصل هستند، اضافه كرد: اما این بازی كمی متفاوت می باشد. هر فردِ گروه، بازیگری است كه نقش خودش را ایفا می كند. حركت هایی كه بازیگران گروه ما آن را اجرا می كنند دوازده مدل است كه به دوازده قَرصه معروف است. بعضی از این حركت ها در فرهنگ ما، در طول زمان كمرنگ و برخی دیگر هم حذف شده اند.
سرپرست گروه آیینی «جایلان» درباره تفكری كه پشت این بازی وجود دارد، توضیح داد: بعضی می گویند این حركت ها، نوعی بازی كائنات است. برخی هم معتقدند چون در آن افراد دور هم می چرخند شاید برداشتی از آیین مهر بوده است. عده ای دیگر هم اظهار می كنند از تركیب ورزش و حماسه با هم این حركت ها شكل گرفته و مردم خویش را برای جنگ آماده می كردند.
برات زاده افزود: البته روایتی هم وجود دارد كه می گویند این حركت ها جنبه اتصال بین اقوام را داشته و برای آنكه كدورت ها و درگیری های خویش را كنار بگذارند در یك میدان دور هم قرار می گرفتند و با یك موسیقی با یكدیگر همدلی و شادی می كردند.
او با اشاره به اینكه این روایت ها سینه به سینه نقل شده و به عبارتی تاریخ فرهنگ شفاهی ما به حساب می آید، اظهار داشت: بطور قطع این هنرمندان بودند كه همه آیین ها را در فرهنگ های مختلف ساخته اند و آیین ها وحی الهی نبوده اند بلكه بر مبنای فرهنگ، جغرافیا و فضای تاریخی بومی مناطق مختلف و به وسیله عارفان، مردم، بزرگان و فیلسوفان شكل گرفته اند.
سرپرست گروه آیینی «جایلان» درباره اینكه از چه سالی این گروه را تشكیل داده، بیان كرد: از سال ۱۳۸۲ این گروه شكل گرفت و اسم آن را جایلان به معنای جوانان گذاشتم و تلاش كردم آیین منطقه خراسان شمالی را با نسل های جوان در جشنواره های مختلف اجرا كنم.
برات زاده با اشاره به اینكه احساس می كنم یك سرباز فرهنگی هستم، افزود: معتقدم باید این آیین ها را به نسل های بعدی منتقل كرد بنابراین از زمانی كه آغاز به كار كرده ام تا كنون حدود ۱۰۰ شاگرد داشتم و در قالب یك گروه ۲۸ نفره با جوانان و نوجوانان علاقمند به فرهنگ كار می كنم.
او همینطور اعلام نمود: پیش از ورود به این كار، در بخش تئاتر فعالیت می كردم و كم كم به اجرای آیین های منطقه ای كه در آن زندگی می كنم، علاقمند شدم، بنابراین در این زمینه تحقیقات میدانی انجام دادم و متوجه شدم این كار از تئاتر برای من جذاب تر و لذت بخش تر است.
سرپرست این گروه درباره لباس های قرمز رنگی كه اعضا بر تن می كنند هم توضیح داد: گفته می گردد این لباس ها به سبك لباس حاجی فیروز است و عاشیق های منطقه در زمان گذشته به تن می كردند و با ساز بومی به روستاهای اطراف می رفتند و بازی های خاص منطقه را در مراسم جشن و شادی اجرا می كردند. البته لباسی كه اعضای گروه ما به تن می كنند به روز شده است.
برات زاده با اشاره به اینكه از چاروق بعنوان پاپوش اعضای گروه استفاده می شود، درباره ی آن بیان كرد: چاروق یكی از صنایع دستی شمال خراسان است كه ما در پوشش پای گروه از آن استفاده می نماییم. استاد حسینعلی محمد زاده- هم چاروق دوز پیشكسوت این استان است كه تندیسی از این هنرمند در میدان بجنورد نصب شده است.
مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی كند.
فایل آن را از اینجا دانلود كنید: video/mp4
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب