به گزارش آبی طرح به نقل از خبر آنلاین، در این متن با عنوان دور همی رسید به دورازهمی، آمده است: هجو، هزل، كنایه، اشاره، نقد مبالغه، ایهام، ابزار كمدی و طنز و گروتسك (طنز خاكستری) و فاخر هستند، تامخاطب لحظاتی مفرح داشته باشد، بنابراین نوزده بار عاشق شدن مجری هم از جانب مخاطب شوخی تلقی می گردد، حتی دعوت یكی از حضار بر صحنه تا نقدی ادیبانه بر مجموعه داشته باشد، كه هشیارانه هم انتخاب می شود، بر همین منوال است.
احمدی افزوده است: بزرگی می گوید، آنانكه بر این نسق سخن می گویند، زندگی را جدی تر می نگرند، به مصداق این اندیشه و باور آن، سخن مسؤل دعوت از مهمانان در فضای مجازی و جدی گرفتن شوخی طناز برنامه، مرا بر آن داشت به دو نكته اشاره كنم؛ نخست سخنان آقای اوجی كه ضمن تكذیب دریافت وجه از بعضی مهمانان فرمودند كه دو عامل باعث دعوت از مهمانان بوده است؛ محبوبیت و مقبولیت. سؤال از ایشان و كارگردان محترم این است كه، اگرفرض نماییم، كسانی در همین مجموعه، به غیر از دوسه نفری كه در منظر دوربین ها هستند، یعنی تصویربرداران، كارگردان تلویزیونی، نورپرداز، صدابردار، مجری موسیقی زنده و تمامی طراحان، اگر از دانش و تجربه كم نظیری بهرمند بودند، تنها به علت شناخته نشدن و اشتهار نداشتن، به رغم استحقاق بعنوان میهمان، چگونه دو عامل دعوت یعنی محبوبیت و مقبولیت این هنرمندان محقق می شد!؟ این هنرمند پیشكسوت در ادامه متن خود آورده است: از میان حدود دویست و اندی هنرمند فرهیخته در رشته های مختلف و در سراسر كشور، عضو مؤسسه هنرمندان پیشكسوت تنها كسانی حضور بهم رساندند كه امكان شناخت تصویری و اشتهار برایشان فراهم بود، با این استدلال واضح است كه سخنان آقای اوجی منطق پذیرش ندارد. دوم اینكه ای كاش در انتها این سری برنامه ها، مردی كه به حق بر صدر مصطبه طنز كشور نشسته است، در یك قسمت مجالی فراهم می ساخت، تا نقدی اگر هست كه هست مطرح شود، با شناخت نسبی و دورادور كه از شخصیت ایشان دارم، مشتاق و امیدوارم حتی اگر شده در یك جمع چند نفره، بتوانم در یك رویارویی و مقابله كلامی با ایشان، نكته هایی را روشن، و ابهام های امثال اینجانب روشن شود. باور دارم دیالوگ می تواند بر وسعت نگاه انسان ها نقش موثری ایفا كند.