گزارش میدانی ایسنا از یك جشنواره فرهنگی؛
ترجیح می دهم به جای موسیقی اقوام كیتی پری گوش كنم
آبی طرح: متولد دهه 80 است و اصرار دارد نظرش را با ذكر اسمش یعنی ستایش وفایی منتشر كنم تا مشهور شود.معتقد است موسیقی اقوام و پاپ ایرانی افتضاح هستند و ترجیح می دهد موسیقی های خارجی همچون صدای« كیتی پری» را گوش كند.
به گزارش آبی طرح به نقل از ایسنا، وی با اینكه سن جشنواره موسیقی نواحی ایران به یازده سالگی رسیده است، و سال ها عنوان موسیقی نواحی و اقوام از رسانه ها انتشار یافته یا روی بیلبوردهای شهری بالا رفته، اما هنوز هم تعداد بسیارزیادی از مردم با واژه موسیقی اقوام نا آشنا هستند و آن را موسیقی محلی خطاب می كنند!
خیلی از نوجوانان و جوانان موسیقی پاپ و خارجی را به موسیقی اقوام ترجیح می دهند. نسل های كمی قدیمی تر هم هنوز با یاد صدای آغاسی و آهنگ بابا كرم خاطرات خویش را مرور می كنند و كسی اسمی از موسیقی نواحی و اقوام هم نمی آورد!
«سلیقه ها فرق كرده است و متاسفانه نسل امروز كمتر به موسیقی های محلی توجه می كنند. شاید تعداد هنرمندان این بخش از موسیقی هم كم شده است.» این نظر بانویی است كه متولد دهه 1340 است و چون به موسیقی اقوام علاقه دارد به اتفاق همسرش برای تماشای اجرای عمومی جشنواره موسیقی نواحی به پارك مادر كرمان آمده است.
یكی دیگر از مخاطبان این جشنواره كه دبیر بازنشسته آموزش و پرورش و متولد دهه 40 است، به ایسنا، می گوید: اگر سازها را در تلویزیون نشان می دادند نسل جدید با این نوع موسیقی تا این اندازه بیگانه نمی شد و با فرهنگ خودش احساس غریبی نمی كرد.
مادر ستایش، همان دختری كه ترجیح می دهد موسیقی خارجی گوش كند، هم متولد دهه 1360 است و دختر دیگری هم به اسم نیایش دارد كه پنج سالش است. او كه به موسیقی نواحی علاقه زیادی دارد، معتقد است: وقتی دخترانش این ساز و لباس محلی كه این نوازنده ها تن شان كرده اند را كمتر می بینند، چطور می توانند با موسیقی اقوام آشنایی داشته باشند؟
او ادامه می دهد: وقتی موسیقی محلی را از نزدیك می بینم و می شنوم روح و روانم آرام می گردد و چون دوست دارم دخترانم را با این نوع موسیقی آشنا كنم تلاش می كنم هر جایی كه موسیقی اقوام اجرا می شود، آنها را ببرم تا از نزدیك این موسیقی را ببینند و بشنوند.
«آنقدر كه كنسرت موسیقی پاپ برگزار می شود، كنسرت موسیقی سنتی و محلی برگزار نمی شود» این جمله را یك مهندس برق كه آن هم متولد دهه 1360 است، مطرح می كند و ادامه می دهد: من در گوشی تلفن ام بیشتر موسیقی سنتی، آرام بخش و روح نواز گوش می كنم.
او با اشاره به تجربه اش در كنسرت گروه «رستاك»، اضافه می كند: احساس می كنم دغدغه اصلی بیشتر مردم شاد بودن است. یك بار كه به كنسرت این گروه موسیقی رفتم، تا زمانی كه موسیقی شاد اجرا می شد، مردم دست می زدند و شادی می كردند اما همین كه به بخش موسیقی غمناك رسید، صندلی های سالن هم كم كم خالی شد.
محمد علمدار 12 ساله هم چیزی درباره موسیقی نواحی و اقوام ندارد اما چون با خانواده اش به پارك مادر آمده و صدای سازو آواز شنیده است، كمی نزدیك تر آمده تا ببیند چه خبر است.
«موسیقی های حالا روحیه مردم را خراب كرده است و بیشتر جوانان دوست دارند موسیقی غمگین گوش دهند اما من موسیقی قدیم را دوست دارم. ما با صدای آغاسی و آهنگ بابا كرم به وجد می آمدیم اما حالا جز خانه جایی را نداریم كه برویم. كانال های تلویزیونی را هم كه عوض می نماییم یا یك كارشناس مذهبی در حال صحبت كردن است یا شخصی در حال نوحه خوانی است.» این حرف ها را هم یك كارمند بازنشسته كه متولد دهه 1330 است، مطرح می كند.
در این میان برخی هم دوست دارند چنین برنامه ها و جشنواره هایی در طول سال مرتب برگزار گردد و تنها به یك بار در سال محدود نشود.
از بین نظرات نسل های مختلف اما نظر زهرا از همه عجیب تر است كه وقتی یك گروه لری روی صحنه می رود و اسم لرستان را می شنود، می گوید: مگر لرستان یكی از شهرهای كشورهای خارجی نیست!
او كلاس دوم راهنمایی است و بیشتر موسیقی تركی- استانبولی گوش می دهد و با آنكه شهروند كرمان به حساب می آید اما هنوز باغ شازده ماهان را ندیده و معتقد است: مردم كرمان تفریح خاصی ندارند. فقط هر پنجشنبه سر خاك اموات از دنیا رفته می روند و دوباره به خانه هایشان برمی گردند.
یكی از متولدین دهه 1380 هم به خبرنگار ایسنا، می گوید: حاضر است برای خرید بلیت كنسرت موسیقی پاپ هزینه كند اما برای كنسرت موسیقی محلی پول نمی دهد چون موسیقی محلی را مثل حالا می تواند در پارك هم ببیند.
شاید به قول منصوره ثابت زاده- پژوهشگر موسیقی و مدرس دانشگاه- باید سازها را نشان داد. زیرا اگر آنها را پنهان نماییم به ادبیات فارسی ضربه زده ایم. شعر معاصر ما خالی از واژگان موسیقی و نام سازها شده است زیرا جوانان ما ساز را در تلویزیون نمی بینند ازاین رو تِمی برای خلق آن ندارند.
شاید اگر سازها نشان داده می شدند
ستایش- نوجوانی كه شناختی از موسیقی اقوام ندارد، امروز نظر دیگری داشت و معتقد نبود: مفهوم شعرهای موسیقی پاپ ایرانی درباره عشق است در حالیكه موسیقی های خارجی معنای بهتری دارند. چون من هم كلاس زبان انگلیسی می روم و تا حدودی متوجه شعرهای خارجی می شوم، ترجیح می دهم صدای نوازندگان خارجی همچون كیتی پری را گوش كنم.
فریبرز رستمی روز گذشته در نشست پژوهشی یازدهمین جشنواره موسیقی نواحی به لزوم داشتن تاریخ تحلیلی موسیقی تاكید و بیان كرد: فكر كردیم اگر پس از مشروطه، غربی شویم خیلی خوب است، شیفتگی ما به غرب سبب شد كه گذشته خودمان را نبینیم و تاریخ تحلیلی موسیقی نداشته باشیم، امروز داشتن تاریخ تحلیلی موسیقی برای ما یك لزوم است و اگر این مهم را داشته باشیم شیفته شهر نمی شویم.
از طرفی شاید هم باید از این تغییرات استقبال كرد و به قول همین پژوهشگر موسیقی نواحی كه راز ماندگاری سنت را تغییر می داند، این امر را جزو سرشت سنت موسیقی بدانیم.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب