چكناواریان: ایرانی تر از ارمنی نمی توانید پیدا كنید
لیلیت تریان یكی از ستون های دانشگاه بود ولی او را بیرون كردند
آبی طرح: در مراسم یادبود لیلیت تریان از خاصیت های اخلاقی و هنر او گفته شد. همین طور بیان شد كه او از اولین استادان دانشگاه هنر بود كه شاگردان زیادی را تربیت كرد ولی او را از دانشگاه بیرون كردند.
به گزارش آبی طرح به نقل از ایسنا، مراسم بزرگداشت لیلیت تریان - هنرمند مجسمه ساز - امروز از طرف انجمن هنرمندان مجسمه ساز ایران با حضور هنرمندان و احمد مسجد جامعی عضو شورای شهر در خانه هنرمندان انجام شد.
محمدرضا اصلانی از شاگردان این هنرمند بیان كرد كه اینجا چهره های آشنا می بیند ولی حیف كه چهره های آشنا برای او كم و كمتر می شود انگار كه حامیان خودرا از دست می دهد.
او افزود: تریان برای من تنها یك استاد نبود بلكه یك پشتوانه بود. او به من یاد داد كه حجم چیست و چگونه می توانم مجسمه بسازم. او دست ما را به تفكر وادار كرد. قرار بود پیكر او از دانشگاه هنر تشییع شود ولی گفتند كه او از دانشگاه هنر دل آزرده است چون او را از دانشگاه هنر بیرون كردند و این بیرون كردن هنوز ادامه دارد. چرا آنهایی كه او را به ناحق بیرون كردند، عذرخواهی نمی كنند و ساكت هستند؟ این كارها یك پولشویی فرهنگی است. تریان یك ستون برای دانشگاه هنر بود. هوشنگ كاظمی بنیان گذار دانشگاه هنر بود و از تریان دعوت به همكاری كرد ولی خود او را هم بیرون كردند.
اصلانی افزود: چرا برای كارهایی كه با هنرمندان می كنند، عذرخواهی و استغفار نمی كنند؟ اعتراف در این مملكت به كلی كنار گذاشته شده است. گناهكاران باید اعتراف كنند تا بخشیده شوند. من تمام كسانی كه استادان ما را اخراج كرده اند و جای آنها دكتران قلابی گذاشته اند، نمی بخشم. این فاجعه باید در ایران تمام شود. تا زمانی كه این مشكل حل نشود و صداقت نباشد ما همچنان كشور آشوب زده ای خواهیم داشت. تا زمانی كه مسئولان فعلی دانشگاه هنر معذرت نخواهند من آنرا به رسمیت نخواهم شناخت.
لوریس چكناواریان - موسیقیدان - باز بیان كرد: خیلی ناراحتم كه این استاد بزرگ را از دست دادیم. گاهی اوقات وقتی راجع به ارامنه حرف می زنند انگار كه از آسمان افتاده اند. ارامنه جزو ملت هایی هستند كه با كوروش، ایران را تشكیل دادند ایران یك سرزمین است و برای همه ماست. ولی تنگ نظرهایی هستند كه می گویند اقلیت. ارامنه خدمت های زیادی به این كشور و كشور خودشان كرده اند. ایرانی تر از ارمنی نمی توانید پیدا كنید. خانم تریان ضمن اینكه خیلی ایرانی بود خیلی هم ارمنی بود. او مثل یك چوب خشك، جدی بود. هنرمندان ارمنی به علت اینكه تعارف بلد نیستند موفق می شوند. همه می آیند و می روند ولی این هنرمندان هستند كه می مانند.
او اضافه كرد: ثروت یك كشور به هنر آن است چیزی كه ما الان در ایران كم داریم و باید اهتمام نماییم آنرا افزایش دهیم تا اسم ایران را در جهان جا بیندازیم.
مجید رجبی معمار - مدیرعامل خانه ایران - هم اظهار داشت: می دانم كه سازمان زیبا سازی در تلاش بود این امكان فراهم گردد تا از آثار هنری خانم تریان استفاده عمومی شود و در دید عموم قرار داده شوند. امیدوارم این امكان با كمك خانواده او فراهم گردد.
در ادامه عباس مجیدی رئیس انجمن مجسمه سازان ایران ضمن ابراز تأسف برای درگذشت لیلیت تریان اظهار داشت كه امسال سال سخت و تلخی را گذراندیم چون افرادی مثل استاد وزیری مقدم و خانم تریان را از دست دادیم.
او اضافه كرد: خانم تریان همچون بنیان گذاران انجمن مجسمه سازان بود و او را به حق مادر انجمن مجسمه سازی ایران نامیدند چون چندین نسل هنرمند مجسمه ساز را تعلیم داده و هنر وی در ذهن ها و یادها جاودانه است.
سودابه فضایلی از دیگر شاگردان تریان بیان كرد: قرار نیست اینجا چیزی جز خاطره درباره هنر لیلیت بگویم. تریان آدمی خاص و جدی بود. از سال ۴۵ شاگرد او بودم. هر بار كه به ایران باز می گشتم تنها استادی بود كه سراغش را می گرفتم. هر بار كه مرا می دید به یادم می آورد باوجود اینكه مدت كوتاهی شاگرد او بودم. حافظه عجیبی داشت، اسم تك تك شاگردانش را می دانست و این نشانه مهربانی او بود.
او اضافه كرد: زمانی كه آثار او را دیدم حیرت كردم كه چقدر خوب و زیبا مجسمه های مدرن می سازد. هنر او شباهت زیادی به هنر جاكومتی داشت. خانم تریان اصلاً دوست نداشت آثارش را به نمایش بگذارد ولی یك دفعه كه به اصرار من و یكی از دوستان آثار خودرا به نمایش گذاشت بسیار مورد توجه واقع شد و همه تعجب كردند كه یك زن هنرمند در ایران وجود دارد كه اینقدر خوب كار می كند.
فضایلی افزود: زمانی كه از تدریس در دانشگاه كنار گذاشته شد بسیار لطمه دید چونكه می توان گفت از سمت شاگردان خود باز كنار گذاشته شد ولی سپس این با شركت در یك نمایشگاه گروهی و دیدن توجهی كه به او شد، احیا شد. بارها به او اصرار كردیم كه خانه خودرا موزه كند تا آثارش دیده شود یا حداقل اجازه دهد یك كتاب از آثار او منتشر شود ولی این اجازه را نداد. امیدوارم خانه او با اجازه خانواده اش به موزه تبدیل گردد تا مردم بتوانند آثار او را ببینند.
عباس مشهدی زاده از شاگردان تریان باز اظهار داشت: خانم تریان ازدواج نكرد و خواستار زیادی هم داشت ولی بچه های زیادی را زایید. همه شاگردان او بچه های وی بودند. خوشحالم از لقب «مادر مجسمه سازی ایران» كه به او داده شده است. تریان كسی بود كه پس از شاگردانش شناخته تر خواهد شد. ایرانی ها آینده به خود خواهند بالید كه كسی مثل تریان در ایران بود و شاگردان خوب و جهانی ای مثل حسین زنده رودی، فرامرز پیلارام، منصور قنریس، مسعود عرب شاهی و.... را تربیت كرد.
حسن حامدی - مدیر مجله تندیس- هم اظهار داشت: خانم تریان و امثال او استوانه و دلگرمی های هنر ایران بودند. تاریخ مجسمه سازی ما متداول نیست. ولی با حضور دین اسلام در ایران حضور مجسمه سازی منقطع شد تا اینكه ابوالحسن صدیقی هنر مجسمه سازی را برپا كرد ولی هنر او باز كلاسیك بود و تقریباً در اروپا دمیده شده بود ولی حضور او شروعی برای از سرگیری هنر مجسمه سازی ما بود.
او اضافه كرد: هنر مجسمه سازی مدرن و كلاسیك با هم خصومت دارند. لیلیت تریان كه در پاریس درس خوانده بود راه خودرا بر طبق هنر كلاسیك منتهی مدرن پایه گذاری كرد. درواقع او می اظهار داشت كه برای ورود به هنر مدرن مجسمه سازی باید درك درستی از هنر كلاسیك داشت.
حمیدرضا شانس -هنرمند و شاگرد لیلیت تریان- بیان كرد كه امسال هنرمندان بزرگی را از دست دادیم خانم تریان برای من پیش از هر چیزی استادی بزرگ است كه هنر وی در پیشرفت مجسمه سازی نقش داشته. او مسئولیت بزرگی را درباره دانشجو و شاگرد خود بر عهده داشت. بیشتر شاگردان او الآن افراد بزرگی شده اند.
فخیمی باز چند جمله ای از خاطرات خود با تریان گفت.
درانتها ایزد پناه كه روزهای آخر در كنار تریان بوده اظهار داشت: من همان دانشجوی شرمنده ای هستم كه استاد به من ۳ و ۷ دادند. فارغ التحصیل مغرور مدرسه دارالفنون بودم كه زیر ۱۸ در كارنامه خود نداشتم ولی آن نمره ها را از استاد خود گرفتم. من افتخار دارم كه مورد توجه استادم بودم و امیدوارم این توجه ادامه داشته باشد.
لیلیت تریان از هنرمندان پیشتاز مجسمه سازی ایران و ملقب به مادر مجسمه سازی ایران روز ۱۶ اسفندماه ۹۷ در سن ۸۸ سالگی دارفانی را وداع گفت. وی، عضو كمیسیون نصب مجسمه و بناهای یادبود ایران در وزارت فرهنگ و هنر پیش از انقلاب اسلامی، عضو هیأت داوری اولین دوسالانه مجسمه سازی تهران و عضو هیأت مؤسس انجمن هنرمندان مجسمه ساز ایران بود كه نمایشگاه های انفرادی و گروهی بسیاری را باز در زمینه مجسمه سازی برگزار كرده بود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب