لزوم تعیین مجازات برای سلفی گرفتن با حوادث
چرا مردم علاقه دارند با جسد سلفی بگیرند؟!
آبی طرح: «كشور آلمان برای كسانی كه در جاهای خطرناك یا در زمان وقوع یك حادثه سلفی می گیرند و موجب ایجاد اختلال در انجام وظیفه نظامی ها و امدادرسانان می شوند مجازات زندان تعیین كرده است. ای كاش این امر در كشور ما هم اعمال شود تا بتوان این حركت را كمی كنترل كرد.»
اگر مصاحبه های پیشین ایسنا را درباره خوبی ها و بدی های «سلفی» خوانده باشید می دانید كه عكاسان نظرات مختلفی از جمله؛ «این سبك از عكس برداری جنبه هنری ندارد»، «حداقل ۵۰ سال طول می كشد تا سلفی به جایگاهی در عكاسی برسد»، «سلفی در جوامع مصرف گرا پرطرفدار است»، «سلفی برای ثبت خاطره است»، «سلفی موجب آشنایی مردم با عكاسی شد» و… هستند.
مرتضی نیكو بذل - عكاس - در گفت وگویی با ایسنا بیان كرد: سلفی همانند خیلی از امكانات وارداتی دیگر به ایران، خیلی زودتر از اینكه درباره كاربرد و نحوه استفاده آن فرهنگ سازی شود، به جامعه وارد شد. مهد پیدایش گوشیهای هوشمند در آمریكا و اروپا بود و سپس از آنجا وارد خاورمیانه شدند. بالقطع استفاده از این ابزار به فرهنگ خاص خود نیاز داشته كه همزمان با آنها وارد شود ولی در بیشتر موارد این فرهنگ وارد كشور ما نمی گردد.
وی در ادامه به این امر اشاره نمود كه مردم ما خیلی در سلفی گرفتن صادق نیستند و افزود: اگر تصاویر سلفی صفحات اینستاگرام مردم اروپا را نگاه كنید، می بینید كه در حالات واقعی خودشان هستند بدون اینكه ادیت یا فتوشاپ خاصی انجام داده باشند. درواقع در بیشتر موارد خود واقعی فرد را می بینید و سلفی آنها با خودشان تفاوتی ندارد و اگر آن فرد را حضوری ببینید تفاوتی با عكسش ندارد. ولی در ایران اینگونه نیست، فرد پیش از اینكه سلفی بگیرد چندین نرم افزار ادیت و فتوشاپ را امتحان می كند تا به نتیجه دلخواه خود نائل شود و كلاً فرم صورت خودرا تغییر می دهد و چیزی را نمایش می گذارد در رویاهایش دوست دارد، باشد نه آن چیزی كه واقعاً وجود دارد. این امر یك نوع فرافكنی است. فرد می خواهد بگوید آن چیزی كه در صفحات مجازی نشان داده است خود واقعی اوست نه چیزی كه در جامعه با آن حضور پیدا می كند.
این عكاس درباره تصاویر سلفی كه سلبریتی ها حین انجام كارهای خیر از خود به اشتراك می گذارند، بیان كرد: معمولاً سلبریتی ها این كار را انجام می دهند تا مردم دیگر جامعه به انجام كار خیر تشویق شوند. معمولاً سلبریتی ها در جوامع مختلف الگوهای رفتاری هستند، بنا بر این مثلاً یك قانون در خصوص اینكه هنرپیشه نقش اول فیلم نباید سیگار بكشد، تصویب می شود. برای اینكه امكان دارد افرادی كه این هنرپیشه الگوی آنهاست با دیدن صحنه سیگار كشیدنش، سیگاری شوند و یا برعكس. این امر در مورد سلبریتی های ایرانی باز صدق می كند. حال اگر یك فرد مشهور تصویر خودرا در حال كمك به یك نیازمند منتشر كند فارغ از قصد و غرضی كه دارد بازخوردی مثبت خواهد داشت و مردم باز كار او را تكرار خواهند كرد.
وی در ادامه یك مثال درباره رفتار درست با حیوانات را برای فرهنگ سازی افراد مشهور، بیان كرد: به یاد دارم تا چند سال پیش با میله به جمجمه سگ ها می زدند و در آخر هم از اینكه یك سگ ولگرد را كشته بودند خوشحال می شدند. ولی سپس مدتی به واسطه افرادی كه برای مردم الگو بودند این رفتارهای بد جامعه كم شد. رفتارهای اینگونه می توانند با سلفی درست شوند. سلفی همیشه هم بد نیست. ولی آنجایی سلفی در ایران حادثه ساز می شود كه مردم فكر می كنند برای همه جا و همه چیز خوب است و می توانند با حوادثی مثل آتش سوزی یا تصادف هم سلفی بگیرند.
نیكو بذل افزود: بعنوان نمونه همین چند وقت پیش در مراسم خاكسپاری یكی از هنرمندان مردم عادی مدام در حال سلفی گرفتن بودند. اینكه اصحاب رسانه برای پوشش خبری عكس تهیه كنند امری طبیعی است ولی چرا مردم عادی اینقدر علاقه دارند كه در چنین مراسمی حتی با خود جسد هم عكس بگیرند و مدام تلاش می كنند به جنازه نزدیك شوند؟! نكته اینجاست كه دوربین های موبایل در چنین مواقعی كار دست خیلی ها می دهند. گاهی اوقات یك هنرپیشه در چنین مراسمی به رسم احترام در حال قدم زدن است و یك باره یكی از طرفداران او را می بیند و می خواهد عكس یادگاری بیندازد. اگر آن هنرپیشه در آن لحظه بگوید «نه عكس نمی گیرم» به این محكوم می شود كه آدم بدی است و از دماغ فیل افتاده. اگر هم اجازه دهد آن عكس گرفته شود نمی داند در آن لحظه آن عكس با چه نیتی گرفته می شود.
او افزود: منظور این است كه وقتی كسی سلفی می گیرد باید همراه خود صداقت داشته باشد و افراد جامعه باید بدانند كه عكس سلفی فقط یك مصرف شخصی و خانوادگی دارد. شاید اگر من سلبریتی بودم اصلاً دلم نمی خواست با عكس سلفی ام با مردم موجب بالا رفتن دنبال كننده های وی در فضای مجازی شوم. ولی الآن نگاه می نماییم می بینیم كه بیشتر سلفی هایی كه با افراد مشهور گرفته می شود برای بالا بردن دنبال كننده هایشان است.
نیكو بذل درانتها درباره جنبه هنری سلفی اظهار داشت كه اصلاً جنبه هنری ندارد ولی می تواند جنبه مستند داشته باشد.
وی در همین راستا مثال هایی بیان كرد: بعنوان مثال یك نفر ۱۰ سال پی در پی از خودش عكس سلفی می گیرد و تغییرات چهره اش را در گذر زمان را به نمایش می گذارد یا امكان دارد یك كار تحقیقاتی صورت گیرد و گوشی موبایل را به دست یك قبیله كه كمتر با تكنولوژی آشنا هستند دهند و از آنها بخواهند كه یك عكس سلفی از خود بگیرند. آن عكس می تواند جنبه تحقیقاتی و روانشناسانه داشته باشد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب