آدم بزرگ ها هم به تصویرگری نیاز دارند
به گزارش آبی طرح تصویرگری؛ هنری که چون برای اغلب ناشران به صرفه نیست، مورد کم توجهی هم قرار گرفته است. اما مسأله ای که وجود دارد این است: آیا این کم توجهی سبب شده تا اقبال نسبت به این هنر در سالهای اخیر کمتر شود؟
برای پاسخ به پرسشی که در بالا عنوان شد، به گفتگو با لیدا طاهری هنرمندی که بعنوان تصویرگر کتاب های کودک شناخته می شود، پرداختیم تا نظر این او را درباره اقبال نسبت به تصویرگری، نحوه ارتباط درست بین نویسنده و تصویرگر، بومی سازی تصویرگری و... جویا شویم.
هنر عامه پسند رو به جلو درحال حرکت است؟
این هنرمند تصویرگر که عقیده دارد اقبال نسبت به تصویرگری در سالهای اخیر خوب بوده، درباره این مورد به خبرنگار ایسنا اظهار داشت: «همه ما به تماشای خیال و تصور نیاز داریم، منتها در ایران این مورد بیشتر برای کودکان در نظر گرفته شده است. اقبال نسبت به تصویرگری خوب و حوزه چاپ و نشر هم کارشان نسبت به قبل بهتر شده و هم اکنون کتاب های متنوعی هست؛ ولی مثل بسیاری از کارهای هنری دیگر باید گفت، هزینه ای که تصویرگرها دریافت می کنند، نسبت به سایر اقشار بسیار اندک است. حالا شاید این مورد به علت آن باشد که اقبال از کتاب ها هم اکنون کم شده و شاید اولویت های مردم خیلی کتاب خریدن و خواندن نباشد و شاید اینترنت یا مسائل دیگر بیشتر افراد را درگیر خودش کرده باشد.»
او افزود: «از طرفی شاید مردم شناخت کافی ای از هنری که به شکل درستی اجرا شده باشد، ندارند و شما در تمام حوزه ها این را می بینید که هنر عامه پسند بیشتر جلو می رود و متأسفانه کسی جلوی این مورد را نمی گیرد. یعنی ما نمی آییم برای همه کارهای خوب، نمایشگاه های خوب برگزار نماییم. هم اکنون بچه ها خیلی کمتر با کار خوب مواجه می شوند و در بسیاری از حوزه ها ما با این مشکل دست و پنجه نرم می نماییم که الزما آنچه که به فروش می رسد، خیلی کار ارزشمندی نیست.»
طاهری ضمن اشاره به ارتباط خوبی که بین تصویرگران و ناشران شکل گرفته، اظهار نمود: «درحال حاضر تصویرگران ایرانی فعال می باشند و ارتباطی که باید بین تصویرگران و ناشران باشد هم شکل گرفته، اما هم ناشران و هم تصویرگران با مشکل اقتصادی مواجهند و دیگر این که بسیاری از ناشران تصویرگران خوب و بزرگ در این عرصه را نمی شناسند و از افرادی استفاده می نمایند که خیلی کارهای شاخصی ندارند، اما اقبال عمومی از کارهای آنها خوب است.»
او افزود: «اگر ناشران با انجمن تصویرگران ارتباط خوبی برقرار کنند، کارهای خیلی بهتری میتوان عرضه داد و همینطور اگر تصویرگران امنیت مالی داشته باشند، فرصت خیلی خوبی را برای کار اختصاص خواهند داد. بعضی از دوستان ما صرفاً کارشان تصویرگری است و خب هزینه ها بالاست. هم هزینه لوازم و هم هزینه وقتی که آدم متخصص در این حوزه می گذارد، بالاست.»
چرا کودکان تصویر را بیشتر از متن دوست دارند؟
شاید برای خود شما بعنوان یک بزرگسال پیش آمده باشد که ترجیح داده اید به جای خواندن کتابی، فیلم آنرا تماشا کنید یا در اطرافیانتان دیده باشید که کودکی تماشای تصاویر یک کتاب را به خواندن متن آن ترجیح دهد.
طاهری در تبیین علت این مسأله به ایسنا اظهار داشت: «انسان های اولیه از راه تصویر باهم ارتباط برقرار کردند و ازاین رو باتوجه به این نکته، تصویر بر نوشته نزد انسان ها ارجحیت دارد. شما با یک تصویر هزاران حرف می توانید بزنید که اگر بخواهید آنرا توضیح دهید، شاید نتوانید کامل منتقل کنید. بچه ها با تصویر صحبت و ارتباط برقرار می کنند. آنها در عین حال از همه حواسشان برای یادگیری بهره گیری می کنند و در یک لحظه به همه چیز توجه دارند و به همین خاطر یادگیری شان خیلی بیشتر است.»
او افزود: «در تصویرگری حتما باید زاویه دید بچه ها را در نظر گرفت و صرفاً نباید ترجمه متن باشد؛ بلکه خیال مان هم در آن باید وجود داشته باشد. خلاقیت در تصویرگری تا جایی که به فهم بهتر متن کمک نماید، از نظر من هیچ ایرادی ندارد و به نظرم اگر تخیل را در همه کارهایمان استفاده نماییم، خیلی خوب است.»
این هنرمند تصویرگر همینطور در ادامه درباره ی چگونگیِ ارتباط میان تصویرگران و نویسنده ها اظهار داشت: «به نظرم این ارتباط باید کاملا نزدیک به هم باشد. این که صرفاً متن را در اختیار تصویرگر قرار دهید، کافی نیست. من با هر نویسنده ای که صحبت کردم و ارتباط برقرار کردیم، کار بهتر انجام شده و این دو گروه همکاری شان نتایج خیلی خوبی ایجاد خواهد نمود و ارتباطشان خیلی ارتباط خوبی خواهد بود.»
برای بومی سازی تصویرگری چه کنیم؟
مسأله ای که در زمینه تصویرگری هم اکنون به شکلی صدمه به حساب می آید، این است که تعداد قابل توجهی از کتاب های تصویرگری در حال حاضر ترجمه هستند و این امر برای بومی سازی تصویرگری یک صدمه به حساب می آید. طاهری درباره چاره این مشکل چنین عقیده دارد: «ما، هم نویسنده خوب داریم و هم تصویرگر خوب؛ چرا از آنها استفاده نکنیم؟ چون ترجمه آسان تر است و هزینه کمتری نیاز دارد و از سوی دیگر بچه ها هم از آن استقبال می کنند، رایج شده است اما خب ارزش های بومی و فرهنگی مد نظر قرار داده نمی شوند. ناخودآگاه ما اِلمان های فرهنگی در ارتباط با تصویرسازی خودمان را داریم و دیگران هم از آن لذت می برند.»
او افزود: «به نظرم می توانیم از داستان های کهن خودمان و داستان هایی که هم اکنون وجود دارند، تصویرسازی نماییم. فکر می کنم در دنیا هم به این مورد اهمیت می دهند و هم مطمئنا طرفدارهای خودش را خواهد داشت؛ اما احتیاج به یک پشتیبانی و ریسک پذیری دارد. از طرفی احتیاج به یک پشتوانه دارد چون اصلا کار فرهنگی را نمی توان بدون پشتوانه انجام داد.»
این هنرمند تصویرگر در آخر تصریح کرد: «توجه به تصویرگری یک سرمایه گذاری بزرگ است. کشورهایی که بینال های مختلف تصویرسازی برگزار می کنند، چیزی بیشتر از ما ندارند به جز این که باور کرده اند این مورد مهمی است. هنر مبحث مهمی است. آنطور که ما می توانیم از راه هنر پیش برویم و کشورمان را هم رو به جلو ببریم، از هیچ راه دیگری نمی توان آنرا انجام داد.»
منبع: آبی طرح
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب