نقاشی که با رنگ ها شعر می سرود
به گزارش آبی طرح، در آغوش هنرپرورترین شهر ایران، اصفهانِ پررمز و راز، در سال 1308 خورشیدی، کودکی به دنیا آمد که تقدیرش را با رنگ و نقش پیوند زده بودند. محمود فرشچیان، نقاشی که روحش از همان آغاز، با هنر عجین شده بود و عشق به نقاشی را در قلبش پدرش کاشت.
به گزارش آبی طرح به نقل از خبر آنلاین، پدری که با چشم دل، تشنه ی هنریِ فرزندش را دید و او را به نزد استادانی فرستاد که قدم در راه بی حد و پرهیجان هنر نقاشی گذاشته بودند: حاج میرزاآقا امامی و استاد عیسی بهادری، دو قطب هنر سنتی که اولین زنگ های زندگی هنری فرشچیان را نواختند.
اما محمود، تنها به مرزهای وطن محدود نشد. تشنگی اش به کشف زیبایی ها و پیچیدگی های هنر، او را به اروپا کشاند؛ به قلب تمدن هنر غرب، جایی که وی چندین سال در بین آثار بزرگان نقاشی جهان غوطه ور شد، پرورش یافت و فراتر از مرزهای سنت، دریچه ای نو به هنر نقاشی گشود. هفت سالی که نه فقط زمان، بلکه روزنه ای به سمت جهانی بزرگ تر بود، جهانی که فرشچیان با نبوغ و اراده اش، آنرا با هنر ایرانی در هم آمیخت و پاسخی درخشان به تاریخ نقاشی جهان داد.
با بازگشتش به ایران، آغاز فصل نوینی در هنر نقاشی ایرانی رقم خورد؛ فصلی که در آن، سنت های دیرینه با نوآوری های شگفت آور به هم گره خوردند و زبانی تصویری خلق کردند که هم اصالت را پاس داشت و هم نوید آینده ای روشن را داد.
فرشچیان نه فقط نقاش، بلکه شاعری است که با قلم و رنگ، قصه هایی جاودان از فرهنگ و معنویت ایران می سرود؛ قصه هایی که در هر ضربه قلم مو، رازها و عطرهای نهان را به تصویر می کشید. نقاشی هایش تابلویی از ترکیب خطوط نرم و جریان های رنگی هستند که چشم و دل را به جهان دیگری می برند؛ جهانی که در آن، رنگ ها نه فقط دیده می شوند، بلکه حس می شوند، لمس می شوند، و جان می گیرند.
او نقاشی ایرانی را به شعر و ادبیات آمیخت و در عین حال آنرا هنری مستقل کرد؛ هنری که در آن، هر رنگ و هر شکل، راوی یک تجربه روحانی و انسانی است. او با نوآوری در انتخاب موضوعات و پرداخت آثار، نقاشی ایرانی را به سطحی فراتر از قالب های مرسوم رساند و آنرا به هنری چندوجهی و همه‌جانبه تبدیل کرد.
از طراحی ضریح های مطهر حضرت رضا (ع) و اباعبدالله الحسین (ع) گرفته تا نقش های بی بدیلی که روح اسلام و فرهنگ ایرانی را در خود دارد، فرشچیان توانست پیوندی عمیق بین هنر و معنویت برقرار کند.
از دل هنر فرشچیان، آثاری برآمد که هر یک، دریچه ای به روح معنویت و فرهنگ ایران باز می کردند؛ تابلوهایی که در آنها هر نقش، هر رنگ و هر خط، حکایتی ژرف و سرشار از احساس نهفته بود.
در تابلوی جاودانه «پنجمین روز آفرینش»، همه مخلوقات آسمانی و زمینی گرد هم آمده اند تا ستایش لایتناهی آفریدگار را به گوش جهان برسانند. تابلوی «ابراهیم نبی» صحنه ای از گلستان شدن آتش بر ابراهیم (ع) است؛ «عصر عاشورا» از تابلوی هایی است که داستان تولدش خود حکایتی ماندگار دارد؛ فرشچیان می گوید روزی در واپسین سالیان قبل از انقلاب، در روز عاشورا، مادری که روحش سرشار از ایمان بود او را به گوش دادن به روضه نصیحت کرد، اما وی در اتاق خود مشغول کار بود و ناگاه قلم به دست گرفت این اثر را آفرید. تابلویی که حالا در موزه آستان قدس رضوی جای گرفته است. تابلوی «شمس و مولانا»، «ستایش» و تابلوهای «آسمان چهارم» و «شام غریبان» که در مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد رونمایی شدند، گواهی اند بر نگاه بی حد و تفکر عمیق این هنرمند به مفاهیم انسان و الهی.
طرح ضریح عبدالعظیم حسنی در شهر ری هم از هنرنمایی های استاد فرشچیان است. آخرین مجموعه آثار فرشچیان، در جلد پنجم کتاب آثارش، شامل بیشتر از ۱۵۰ نگارگری و طراحی رنگی است که در سال ۱۳۸۷ منتشر شد؛ مجموعه ای که گوشه ای از دنیای خیال و خلاقیت او را به تصویر می کشد. دست خط ها و نامه های وی هم چون نقوش مینیاتوری اش، سرشار از ظرافت و بیان هنری است؛ یادگارهایی از هنرمندی که نه فقط با قلم و رنگ، بلکه با جان و دل نقاشی کرد.
منتقدان و بزرگان هنر جهان، همچون اومبرتو بالدینی، او را نه فقط نقاشی بزرگ، بلکه کلامی درخشان و بی بدیل در منظومه تاریخ هنر دانسته اند؛ کلامی که عطر گل را نه فقط بر بوم، بلکه بر روح مخاطب می پاشد.
فرشچیان با هر رنگ درخشان و هر نقش ظریف، چشمان ما را به جهانی فراتر از محسوسات باز کرد، جهانی پر از معنویت، عرفان و امید.
آثار استاد، آینه ای تمام نما از تاریخ و فرهنگ ایران است که با ترکیبی بی نظیر از اصالت و نوآوری، دل هر صاحب ذوقی را مجذوب خود می کند. نبوغ وی در کنار تلاش مداومش، او را به نقطه عطفی در نقاشی ایرانی مبدل کرده است؛ هنری تابناک و جاودان که به نسل های آینده الهام خواهد بخشید.
فرشچیان به ما آموخت که هنر، بیشتر از هر چیز، زبان عشق و ایمان است؛ زبانی که بی هیچ مرز و مانعی می تواند دل ها را به هم پیوند دهد و انسان ها را به فراسوی دنیاهای مادی بکشاند. او با هر نقاشی اش ما را به سفر به دنیایی از نور و رنگ برد، جایی که معنویت و زیبایی در هم آمیختند و روح را آرامش بخشیدند.
بی گمان، محمود فرشچیان نه فقط چهره ای برجسته در هنر معاصر ایران، بلکه ستاره ای در آسمان هنر جهانی است؛ ستاره ای که پرتوهایش هیچگاه خاموش نخواهند شد.
59243
منبع: آبی طرح
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب