سه سال پیش داعشی‌ها بر شهر موصل سیطره كامل پیدا كردند. تمام ادارات دولتی، سازمان‌ها، فرودگاه و دانشگاه موصل به تصرف داعشی‌ها درآمد و خیلی از اهالی شهر را از زادگاهشان راند تا موصل روزهای تلخ و سیاهی داشته باشد. حالا اما یك هفته‌ای می‌شود كه موصل پاكسازی شده و همه آن روزها تمام شده‌اند. مردم موصل می‌خواهند تا دوباره شهر را بسازند و شور را به كرانه شرقی دجله باز گردانند.
این چند نفر را می‌بینی؟ دانشجویان دانشگاه موصل هستند كه حالا مقابل مخروبه‌ای كه روزی بزرگترین مركز علمی شهر بوده، نشسته‌اند و ساز می‌زنند. از كدام درد می‌نوازند؟ خدا می‌داند. واقعا چه كسی می‌تواند، بهتر از دانشجویان موسیقی، عمق درد شهر را در موصل طنین‌انداز كند؟
به آن پسر كلاه به سر سمت چپ عكس دقت كن. دانشجوی نقاشی است. او هم یكی از همان‌هاست كه سایه شوم جنگ نگذاشت، سه سال نقش بر بوم سفیدش بزند. حالا سه پایه را علم كرده تا هرچقدر دلش می‌خواهد، رنگ بپاشد بر بوم نقاشی‌اش.
دانشجویان عكاسی هم بیكار ننشسته‌اند و نمایشگاه عكس برپا كرده‌اند بر روی خرابه‌ها. عكس‌هایی سیاه و سفید از روزهای تلخ شهر.
دانشجویان
هنر دانشگاه موصل زودتر از همه به دانشگاه بازگشته‌اند تا شاید پنجه‌های توانمندشان كه یكی رنگ می‌پاشد و یكی نوا، امید و مرهمی باشد برای دیگران. آن‌ها به صورت داوطلبانه برای پاكسازی و آماده‌سازی دانشگاه دست به كار شده‌اند و چه چیز بهتر از این كه یك نمایشگاه هنری سرآمد بازگشایی دانشگاه موصل باشد؟
دانشجویان این دانشگاه با تجاوز داعش به خاك موصل مدت زیادی از تحصیل در دانشگاهشان محروم شده بودند و حالا سخت مشغول كارند تا این دانشگاه دوباره جایی برای درس خواندن باشد.