گشتی در نمایشگاه سازگاری
برای مردمی كه با جنگ سازگار شده اند!
آبی طرح: قدم كه می زنید نگاه های بی حس و گاهی غمناكی شما را دنبال می كنند. كرختی كه روی صورت زن ها جا خشك كرده و مطلقا هیچ حسی را به شما منتقل نمی كنند و شما چاره ای ندارید جز آن كه با محیط سازگار شوید.
اینجا نمایشگاه «سازگاری» است؛ نمایشگاهی پُر از چهره های بانوانی كه معلوم است به هیچ نژاد و ملیتی خاصی تعلق ندارند. چهره هایی كه نه غمگین و نه خوشحالند. فقط به شما نگاه می كنند و انگار جز نگاه كردن، توان انجام هیچ كار دیگری را ندارند.
كبوتر نیز بخش دیگری از این نمایشگاه را تشكیل می دهد؛ كبوترانی كه در اغلب فرهنگ های جهان نماد آزادی و صلح هستند، در این نمایشگاه یا بال هایشان شكسته یا به پاهایشان زنجیر بسته شده است.
مریم آقایی، هنرمند نقاشی كه آثارش را با عنوان «سازگاری» در گالری فرمانفرما به معرض نمایش گذاشته است، درباره محتوای این نمایشگاه به ایسنا می گوید: اسم این مجموعه «سازگاری» است و من در واقع اسم اصلی آنرا «سازگاری با جنگ» می دانم. یادم است در دوران جنگ وقتی اتفاق های ناراحت كننده ای می افتاد و حتی اگر جایی دعوا هم می شد، آدم ها گریه می كردند و ناراحت می شدند؛ این در شرایطی است كه امروز در اطراف ما همه جا جنگ است؛ از حضور داعش و طالبان گرفته تا جنگ در كشورهایی همانند افغانستان، پاكستان، یمن و سوریه كه درگیر جنگ هستند، اما انسان ها انگار دیگر آنقدر ناراحت نمی شوند. انگار كه همه با جنگ سازگار شده اند.
او ادامه می دهد: انگار جنگ قسمتی از زندگی آدم ها شده و به خاطر همین هم با آن سازگار شده اند. دیگر اخبار كشته شدن آدم ها تاثیر كوبنده ای روی افراد نمی گذارد. داستان این است كه به مرور به هر چیز بدی كه اتفاقا خود انسان ها هم آورنده آن است، عادت شده است. در واقع بسیاری، دیگر به جنگ و خشونت یا اینكه گدایی را سرچهارراه ببینند عادت كرده اند و دیگر حساس نیستند.
آقایی یادآور می شود: این موضوعات از حدود چهار سال پیش برایم به یك دغدغه تبدیل شد و تكمیل این مجموعه نیز حدود سه سال به طول انجامید. از آنجائیكه سه سال را با این نقاشی ها گذراندم، به مرور زمان ذهن و نگاهم نیز نسبت به این مساله عمیق تر شد و در نهایت به نام «سازگاری» رسیدم.
این هنرمند همین طور در پاسخ به این پرسش كه چرا زن ها محور اصلی این نمایشگاه هستند، توضیح می دهد: چهره های این نمایشگاه زن هستند، به جهت اینكه من زن هستم و قاعدتا دریافت درست تر و عمیق تری از زن دارم. در مجموع برایم اصلا میان مردها و زن ها تفاوتی وجود ندارد. برای من این چهره ها بیشتر از آنكه نماد زن باشند، نمادی از انسان هستند؛ حتی آنجا كه تصویر یك زن حامله را كشیده ام، نمادی از یك زن نیست، بلكه نماد یك انسان بارور است.
آقایی با اعتقاد بر اینكه باروری در نشانه شناسی معناهای متفاوتی دارد، درباره علت بارور بودن بعضی از كاراكترهای نمایشگاه «سازگاری»، می گوید: از بارور بودن، آبستن بودن را در نظر نگرفته ام و بیشتر به این معنا اشاره دارم كه دوره ای باید طی شود تا چیزی برسد یا آنكه موضوعی كه بر ما پوشیده برملا می شود.
وی همینطور درباره چیدمان مجسمه های كبوتر در این نمایشگاه توضیح می دهد: این كبوترها، همان كبوتران صلح هستند كه از یك جایی به بعد وارد مجموعه شدند. كبوتران صلحی كه قدرت پرواز كردن ندارد، پَر آنها چیده شده و گاهی هم زندانی شده اند. اینها نشان دهنده این است كه حتی پیام آوران صلح هم نمی توانند كارشان را انجام دهند؛ درست همانند پرستار صلیب سرخی كه لباس عزا بر تن كرده است.
نمایشگاه «سازگاری» در این مدت در گالری فرمانفرما برپا بود و امروز روز آخر آن است.
منبع: آبی طرح
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب