پسركشی كالبدشكافی متعادل مساله تبعیض
در این وانفسای مملو از انبوه سطحی نگری اینكه فیلمی مثل «پسركشی» راهی اكران آنلاین شده كه از ابتدا تا آخر دنبال عرضه نگاهی جامع از یك مساله بشری است، جای تامل دارد.
ازجمله آفات سینمای ایران، نگاه سرسری و فاقد جامع نگاری در پرداخت به سوژه است. بارها دیده ایم کارگردانان برای برون رفت از یک نواختی داستان، درگیری پر سروصدا و به اصطلاح یقه گیری را در فیلم قرار می دهند بدون اینکه حتی منطقی برای آن ساخته باشند. شاید همین سرسری گرفتن فیلمسازی سبب ساز تولید برخی فیلم های بی خاصیت در سینمای ایران شده است.
اما فیلم پسرکشی که راهی اکران آنلاین شده است داستانی در نقد خرافه و تصورات باطل دارد؛ داستانی که در چند دهه مختلف تاریخی روایت می شود و بیشتر از هر چیز در مذمت تبعیض است؛ تبعیض بین فرزندان دختر و پسر در بعضی خانواده ها نه فقط در ایران که در همه جای دنیا. تبعیضی که ۱۴۰۰ سال پیش پیامبر اسلام (ص) با ارج نهادن دختر خویش، شدیدا آنرا رد کرد ولی متاسفانه برخی جماعت خرافاتی همچنان بر آن اصرار می ورزند.
محمدهادی کریمی کارگردان فیلم کوشیده آرای خود در رفع تبعیض را از دریچه یک داستان پرگره درباره زنانی روایت کند که به علت دخترزا بودن گرفتار رقابت با هوو و درنهایت جنایت در حق فرزندان ناتنی می شوند.
نیمه ابتدایی پسرکشی تکه تکه و با طمانینه به معرفی شخصیت و سپس کاشت بذرهایی دراماتیک مبادرت می کند که در نیمه دوم بار می دهند. پای بندی به سنت داستانگویی اساطیری سبب شده آنچه در نگاه اول مخاطب را ترغیب کند، دریافتن سرانجام زندگی شخصیت ها باشد ولی ساعاتی بعد از تماشای فیلم است که مفهوم انسانی فیلم در رد تبعیض رخ می نماید.
بازی های یکدست و پرجزییات بازیگران و بخصوص ژاله صامتی، آرمان درویش و بهاره کیان افشار در نقش های اصلی فیلم، به شدت به توازن فیلم کمک کرده و فرم بصری فیلم و به خصوص استفاده مناسب از نورپردازی و رنگ بندی پلان ها جهت سیر داستانی در دل تاریخ، متعادل از کار درآمده.
پسرکشی فیلم گرانی نیست و با حداقل هزینه و بدون بریز و بپاش های مرسوم در آثار تاریخی ساخته شده ولی به لحاظ استانداردهای بصری از آثار متداول تاریخی چیزی کم ندارد و قوت دراماتیک آن و بخصوص توانایی گره افکنی های منطق پذیر، شاید در خیلی از آثار تاریخی پرخرج یافت نشود.
ولی ورای همه اینها آنچه پسرکشی را قابل دیدن می کند جامع نگری در پرداخت به سوژه ای مبتلابه است. این جامع نگری اگر به درستی درک شود بطور قطع در بلند مدت سینمای ایران را پاک می کند از فیلم های هول هولکی فست فودی!
منبع: آبی طرح
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب