چرا هنرمندان داخلی برای سیمرغ فجر فراخوانده شدند؟
به گزارش آبی طرح سی وهشتمین جشنواره فیلم فجر برای تولید تندیس جشنواره در داخل كشور فراخوان داده در حالیكه پیشتر اعلام شده بود تكنیك ساخت این «سیمرغ» به علت پیچیدگی هایش در ایران وجود ندارد.
به گزارش آبی طرح به نقل از ایسنا، روابط عمومی جشنواره فیلم فجر فراخوانی را منتشر نموده كه در آن آمده است: «به منظور پشتیبانی از تولید داخلی، از فعالان مرتبط در این عرصه دعوت می شود اعلام آمادگی خویش را جهت تولید تندیس جشنواره فیلم فجر (سیمرغ بلورین) با جنس كریستال یكپارچه با مشخصات داخل عكس ها حداكثر تا تاریخ 10 مهرماه به آدرس ایمیل [email protected]
ارسال نمایند.»
اگرچه در این فراخوان به پشتیبانی از تولید داخلی تاكید شده اما سال قبل هم برخی رسانه ها نسبت به اینكه چرا سیمرغ جشنواره از خارج وارد می شود، نقدهای را منتشر نمودند اما پاسخ این انتقادها از جانب دبیر جشنواره (ابراهیم داروغه زاده) كاملا روشن بود چون امكان ساختش در ایران وجود ندارد.
این نكته را حتی محمدعلی قنبری، مسئول اتحادیه شیشه و آینه تهران هم تاكید كرده و با تایید اینكه امكان ساخت این سیمرغ ها در ایران نیست، اظهار داشته بود: برای ساخت تندیس های سیمرغ بلورین دستگاه های مخصوصی لازم است كه باید به كشور وارد كرد، اما نكته این است كه برای تولیدكننده مقرون به صرفه نیست كه برای ساخت ۱۰۰ یا حتی ۲۰۰ نمونه از آن در طول یك سال این دستگاه ها را وارد كند.
او با اشاره به اینكه «كاری كه در بخش شیشه در داخل كشور انجام می دهیم مربوط به شیشه های ضدگلوله یا شیشه های ۱۹ میلیمتری و تراش دادن است، اما ساخت سیمرغ های جشنواره فجر یك كار خاص است و با دستگاه هایی كه در صنف ما وجود دارد امكان ساخت آنها وجود ندارد» اظهار داشته بود: از بُعد احساسی و غرور ملی می توانیم بگوییم بهتر است این سیمرغ ها در داخل كشور ساخته و تولید شوند و این نگاه خوبی است، اما در خیلی از مراكز حساس كشور قطعات و وسایلی داریم كه از خارج از كشور می آید چون یا مقرون به صرفه نیست یا توان ساخت داخلی آن وجود ندارد.
حالا عجیب است كه با تمام تاكیداتی كه خود مسؤلان جشنواره برای دفاع از این كار در دوره قبل داشتند یك دفعه تغییر نظر داده و مبادرت به انتشار فراخوان كرده اند؛ فراخوانی كه با عنایت به انتشار آن كه طبق عكس ها؛ سایز، اندازه و جزئیات هم مشخص است، امید می رود شبیه سیمرغ باشد و نشانی از مرغ و خروس نداشته باشد!
جشنواره فیلم فجر از دومین برگزاری دارای نشان سیمرغ شد كه طراحی آن توسط ابراهیم حقیقی انجام گرفت.
او سال قبل در گفت وگویی با ایسنا بیان كرده بود: «سیمرغ نمادی است كه مثلاً بر عكس طاووس جسمیت و حضور ندارد بلكه یك مفهوم است و در ادبیات و عرفان و اسطوره ما بسیار ریشه دارد. سیمرغ حتی در كوه قافی است كه آن هم یك مفهوم سمبلیك است و نگاهبان زال پدر رستم است. در حقیقت تمام مفاهیم عرفانی سیمرغ مانند آنچه در منطق الطیر عطار آمده با سینما همخوانی داشت چون سینما یك چیز دیگری افزون بر بقیه هنرها دارد و آن این است كه تصویر از نور حاصل می شود و سینما اگر تابش نور نباشد مادیت ندارد. ازاین رو نزدیكترین مفهوم برای سینما، سینماگر ایرانی و جشنواره فیلم فجر سیمرغ بود.»
به گفته طراح تندیس سیمرغ جشنواره فیلم فجر «پوستر جشنواره فیلم فجر با طرحی از یك سیمرغِ در حال پرواز از سال ۶۴ اجرایی می شود و پس از اتودهای اولیه، حالت پرواز سیمرغ را بیشتر شد. این سیمرغ می بایست در حال پرواز و اوج گرفتن باشد. در نگارگری ها مواردی زیادی هست كه سیمرغ در حال فرود آمدن است اما سیمرغ جشنواره ما كه نشان سینما است، باید پرواز می كرد. پس نشان با رنگ آبی فیروزه ای بعنوان رنگ ایرانی و نشانی از فیروزه و گنبدها و كاشی كاری ایرانی و نماد آب و روشنایی طراحی و در تمام لوازم و سربرگ های جشنواره استفاده شد. همان زمان تصمیم گرفته شد كه برای جشنواره پنجم تندیس سیمرغ ساخته شود مثل خیلی از جشنواره های مطرح سینمایی كه تندیسی برگرفته از نشان داشتند.»
حقیقی اظهار داشته بود: «دلم می خواست درون پایه تندیس، یك هرم خالی شود كه داخلش آینه قرار گیرد تا تصویر سیمرغ داخل آن چندین بار تكرار شود چون من مفهوم سیمرغ عطار را به این شكل می توانم در تندیس پیاده كنم و این درخواست را از مسؤلان جشنواره دارم كه تندیس كامل شود. در واقع تكمیل تندیس به آیینه ای شدن پایین آن، خیلی وابستگی دارد.»
این هنرمند كه تاكید می كند، اگر بعد از گذشت این سال ها باردیگر بخواهد نشانی برای جشنواره فیلم فجر طراحی كند، نشان سیمرغ را با پیچیدگی های كمتر طراحی می كند، یادآور می شود در سال های اولیه، تندیس در ایران ساخته می شد اما الان به علت نبود تكنیكش اصلاً ساخت یكپارچه آن در ایران امكان پذیر نیست.
او به این نكته هم اشاره می كند كه برای پیدا كردن جایی كه بتواند تندیس سیمرغ را با تمام ظرایفش درست بسازد، به شهرهای پراگ و ونیز هم سفر كرده بود و در جنوب ونیز شیشه گرانی را می بیند كه نوادگان شیشه گران ایرانی در زمان صفویه بودند، در حالیكه آنها اسم و رسمی در دنیا دارند اما نشانی از بازماندگان این هنر صفوی در ایران نیست.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب