كاش هیتلر هنردوست نبود!
همه چیز از زندگی ناموفق آدولف هیتلر بعنوان یک هنرمند شروع شد. درست زمانی که از حضور در آکادمی هنرهای زیبای وین محروم شد. این حس شکست اما سال ها بعد با چشیدن طعم قدرت به یک تصمیم عجیب یعنی راه اندازی بزرگترین موزه اروپا، تبدیل شد. اینطور بود که شکار شاهکارهای هنری در بین آتش جنگ شروع شد.
به گزارش آبی طرح به نقل از ایسنا، هیتلر بعنوان یکی از خون ریزترین رهبران سیاسی جهان شناخته می شود، اما در هنر نیز دستی داشت. کلیساهای عجیب، کلیساهای جامع، حومه زیبا و صحنه های کنار دریای آرام که تمامی با آب رنگ خلق شده اند، آثار هنری هستند که توسط آدولف هیتلر، دیکتاتور آلمان و آتش افروز جنگ جهانی دوم پدید آمده اند.
علاقه هیتلر به هنر در سن جوانی به وجود آمد و تنش بین او و پدرش (آلویس) او را به اوج رساند. آلویس از فرزندش می خواست که شغل عملی تری را در اداره گمرک دنبال کند. چند سال بعد از مرگ ناگهانی پدر در سال ۱۹۰۳، آدولف به وین مهاجرت کرد و زندگی جدیدی را در آن جا بعنوان یک هنرمند فقیر، در پیش گرفت. او مجبور بود که در پناهگاه بی خانمان ها زندگی کند و خرج معاشش را از راه فروش کارت پستال به جهانگردان به دست آورد.
هرچند که آکادمی هنرهای زیبای وین دو بار هیتلر را رد کرد و هنر وی را فاقد صلاحیت لازم دانست. او اما پایش را از دنیای هنر نبرید و زمانی که درحال کشورگشایی بود، تصمیم گرفت تا آثار باارزش هنری کشور فتح شده را جمع آوری کند تا بعد از جنگ آنها را در یک موزه بزرگ به نمایش بگذارد؛ آرزوهایی که البته هیچگاه محقق نشد.
سودای جمع آوری آثار هنری باارزش در بین شعله های آتش جنگ، سرنوشت تلخی را برای خیلی از این آثار رقم زد. تعدادی از آثار خوشبخت بودند و سال ها بعد پیدا شدند و برخی هم در بین صفحات سیاه تاریخ اروپا برای همیشه گم شدند.
در این گزارش تعدادی از با اهمیت ترین آثاری که قربانی طمع نازی ها شدند، معرفی می شود:
پرتره مرد جوان از رافائل پرتره مرد جوان از رافائل یکی از مشهورترین آثار هنری از دست رفته در جنگ جهانی دوم است. این اثر که برای موزه هیتلر از لهستان دزدیده شده بود، در ایام اختتام جنگ برای همیشه ناپدید شد. هرچند که هر از گاهی شایعات تایید نشده ای در خصوص پیدا شدن آن به گوش می رسد.
«رافائل» در زمان خود بعنوان هنرمند بسیار محبوبی شناخته می شد که هم در طبقه اشرافان و هم بین عموم مردم از ارزش و جایگاه برخوردار بود. «برنارد برنسون» - تاریخدان هنری - در قالب یادداشتی در سال ۱۹۵۲ میلادی «رافائل» را مشهورترین و محبوب ترین هنرمند دوران رنسانس توصیف کرد.
خودنگاره ای از ون گوگ خودنگاره ون گوگ که بعنوان یکی از خاص ترین نقاشی های این هنرمند شمرده می شود، در آلمان و در آتش بمب متفقین نابود یا گم شد. در حقیقت هنوز درست معین نیست که چه بلایی بر سر آثار گم شده جنگ جهانی دوم آماده است. هنوز هم امیدهایی برای یافتن باردیگر آنها وجود دارد.
برخی معتقدند که این اثر ونگوگ ممکنست از آتش متفقین در امان مانده باشد. گفته می شود تابلو نقاشی «هنرمند در جاده به سمت تاراسکون» که محض احتیاط در معدن نمک قرار داده شده بود، در روزهای آخر بقای نازی ها، دزدیده شده باشد.
این تابلو نقاشی، «ون گوگ» را که لوازم نقاشی اش را به همراه دارد در میانه یک جاده به تصویر کشیده است و از این جهت خاص ترین خودنگاره این هنرمند شناخته می شود که تمام ۳۶ خودنگاره به جا مانده از «ون گوگ» فقط سر یا سر و قسمتی از شانه هایش را به تصویر می کشند.
بیش از ۴۰۰ تابلو نقاشی متعلق به موزه «ماگدبورگ» مخفیانه به معدن نمکی در نزدیکی این موزه انتقال داده شدند. بعد از این تخلیه، بمبارانی سبب ویرانی قسمتی از این موزه در ژانویه سال ۱۹۴۵ شد.
تابلو نقاشی «هنرمند در جاده به سمت تاراسکون» یکی از ۴۰۰ تابلویی بود که در عمق ۴۶۰ متری معدنی قرار داده شد. اما در بالای همین مجموعه هنری یک کارخانه مخفی برای ساخت موتور جت های نیروی هوایی «هیتلر» مشغول فعالیت بود. در ظهر ۱۲ آوریل ۱۹۴۵ نیروهای ایالات متحده به نزدیکی این معدن رسیدند. بعد از آن دو آتش سوزی در معدن نمک جایی که مجموعه هنری موزه «ماگدبورگ» نگهداری می شد، رخ داد: اولین بار ساعاتی بعد از رسیدن نیروهای نظامی ایالات متحده و دیگری در ۳۰ آوریل.
اسناد غیرمحرمانه ارتش ایالات متحده نشان میدهد آتش سوزی ها توسط افراد بی خانمانی که برای غارت آثار این موزه به معدن وارد شده بودند اتفاق افتاده است. هیچ شواهدی در خصوص عمدی یا غیرعمدی بودن آن نیز کشف نشده است.«وان السنر» مدیر سابق موزه «ماگدبورگ» اما معتقد می باشد آتش سوزی ها عمدی بوده اند و بعنوان روشی برای غارت آثار به کار رفته اند و این احتمال وجود دارد که خیلی از تابلوها غارت شده باشند. هویت غارتگران احتمالی نیز مشخص نیست؛ آنها می توانستند صاحب منصبان نازی، شهروندان آلمانی، کارگران هلندی و لهستانی و یا سربازان ایالات متحده باشند.
شواهد امیدوارکننده ای وجود دارد که تعدادی از مجموعه آثار هنری این موزه نجات پیدا کرده باشند. دو تابلو نقاشی که در آن معدن نمک قرار داده شده بودند به همراه چند طراحی، مجسمه، کتاب لطمه دیده پس از جنگ کشف شدند.
اثری که به مقصد نرسید اثر «سنگ شکنان» که حدود سال ۱۸۴۹ توسط نقاش فرانسوی ـ گوستاو کوربه ـ کشیده شده بود، از دیگر آثار مفقود شده جهان شمرده می شود. اثری که در آن، یک جوان و یک پیر سنگ شکن نشان داده می شد و یکی از آثار مهم در زمینه رئالیسم اجتماعی محسوب می شد.
این نقاشی نخستین بار در سال ۱۸۵۰ در سالن پاریس به معرض نمایش گذاشته شد، اما در جنگ جهانی دوم به همراه ۱۵۴ تابلو دیگر درحالی که قرار بود به مکان دیگری منتقل شوند، در یک بمباران توسط متفقین در فوریه ۱۹۵۴ برای همیشه از بین رفت.
دختر گم شده در تاریخ این شاهکار اثر رامبرانت، از نقاشی های مشهور تاریخ هنر قرار بود به همراه ۳۳۲ اثر هنری دیگر در موزه هیتلر نصب شود. ۱۶۲ قطعه از آن زمان پیدا شد، اما سرنوشت این اثر آنقدر خوب نبود.
رامبرانت که به نقاش تاریکی ها شهرت دارد، بعنوان یکی از بزرگ ترین نقاشان تاریخ هنر شناخته می شود. بااینکه در دوران حیات خود سفارش های هنری زیادی و گاهی گرانی را می گرفت، اما آنطور که انتظار داشت مورد توجه عموم مردم قرار نگرفته بود و همانند خیلی از هنرمندان دیگر آثارش سال ها مورد توجه قرار گرفت. تا آنجا که امروز آثار رامبرانت در معروف ترین موزه های جهان نگه داری و جزو گران ترین نقاشی های جهان دسته بندی می شود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب