نگاهی به فیلم كوتاه یك لحظه لبخند ؛
کرونا و فقر، ترکیبی که غم انگیز است
آبی طرح: مبتلاشدن به یک بیماری آن هم یک بیماری مسری و همه گیر مانند کرونا به اندازه کافی دشوار است و ترکیب این بیماری با فقر، ترکیب غم انگیزی می سازد که درک آن برای بسیاری (مگر برای اقلیتی محدود) نا ممکن نیست.
به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، یک لحظه لبخند عنوان فیلم کوتاهی است که این روزها در پلت فرم های نمایش خانگی به تصویر درآمده است.
در دو سالی که از شیوع ویروس کرونا در جهان گذشت، بااینکه جریان عمومی مخاطرات در زمینه سلامت یکسان بود و مرگ تهدیدکننده ای بود که نزدیک تر از همیشه حس می شد همه کشورها و به تبع آن تمام آدم های دنیا این مساله را به یک شکل درک و تجربه نکردند.
همیشه برای کسانی که به پول و قدرت دسترسی دارند روال امور به شیوه دیگر در مقایسه با کسانی که فاقد چنین امکاناتی هستند، رقم می خورد؛ چنان که شاهد بودیم کشورهای مختلف مواجهه های مختلفی را با یک موضوع یکسان داشتند. بر این اساس آن دسته بندی قدیمی فقیر و غنی حتی در مورد یک پاندمی هم به شدت بر کیفیت زندگی و ذهنیت مردم از یک بیماری فراگیر اثر گذاشت.
داستان فیلم یک لحظه لبخند هم در مورد یکی از بیشمار خانواده هایی است که طعم تلخ بیماری را هم زمان با طعم دردناک بی پولی تجربه کردند. آدم های روزمزدی که بیماری و کار نکردن می تواند به بهای زندگی شان تمام شود و قانون نانوشته سرنوشتشان این است که باید همیشه کار کنند تا زنده بمانند.
دختر کوچکی که در برخورد با بی رحمی های زندگی، حالا با مادری هم راه است که کرونا گرفته و عکس پدر بر سینه دیوار خانه خبر از خلأهای بزرگی دارد.
کودکی که بجای رؤیاهای شیرین درگیر کابوس تلخ معیشت است و چشم انتظار مساعدتی که وعده واریز آن به سرپرستان خانوار (مادر) داده شد.
سرانجام پول واریز می شود و کودک ذوق زده که تا قبل از آن دغدغه تمام شدن غذای مادر و قرص ها و داروهای غم انگیز لحظه ای از جلوی چشمش کنار نمی رود، آماده می شود برای خرید بیرون برود؛ اما فاصله این لبخند تا بغض و اشک بعدی بسیار کوتاه است. پیامکی که خبر از برداشته شدن تقریباً تمام پول به خاطر قسط وامی می دهد، خنده کودک را می خشکاند و او را باردیگر به ورطه ناامیدی می راند.
ابتلا به یک بیماری آن هم یک بیماری مسری و همه گیر مانند کرونا به اندازه کافی دشوار است و ترکیب این بیماری با نداری، ترکیب غم انگیزی است که درک آن (مگر برای اقلیتی محدود) اساسا نا ممکن نیست.
در کل این فیلم کوتاه را می توان تلاشی قابل تامل از فیلم ساز در امتداد به تصویر کشیدن مضاعف شدن مشکلات طبقات ضعیف اقتصادی جامعه دانست؛ طبقاتی که در وضعیت عادی مشکلات مختلفی دارند که با آن دست به گریبان هستند و بحران هایی مانند کرونا و شیوع همه گیری وضعیت نابسامان آنرا شدت بخشیده و زندگی شان را تلخ تر و مشکل تر از گذشته می سازد.
و نباید دور از ذهن داشت که بزرگترین مزیت فیلم کوتاه در کوتاه بودن آنست، اینکه مختصر و مفید دغدغه ای مطرح یا موضوعی به تصویر کشیده می شود. حتی اگر موضوع یا محتوا و کیفیت فیلم موردپسند مخاطب نباشد، این زمان آن قدر نیست که بعدا مخاطب خودرا از بابت هدردادن آن شماتت کند؛ ضمن اینکه در دنیای مدرن که سرعت زندگی بالاست می توان از تماشای فیلم های کوتاه در زمان های مرده بعنوان یک مصرف فرهنگی بهره برد.
یک لحظه لبخند، فیلمی کوتاه در ژانر خانوادگی به نویسندگی جاوید خوشدل، کارگردانی مهدی لطفی و تهیه کنندگی مهدی لطفی و مریم امینی و محصول سال ۱۳۹۹ ایران است.
داستان فیلم درمورد دختری به نام سامره است که مادرش بر اثر بیماری (کرونا) بستری است و پدرش بر اثر تصادف از دنیا رفته و تمام کارهای خانه به عهده اوست. اما به سبب نداشتن پول کافی برای خریدهای خانه، نگران و ناراحت است و تنها راه آن گرفتن وام قرض الحسنه معیشتی است تا بتواند باری از مشکلات را از دوش خود بردارد اما با پرداخت وام، زندگی او به شکل دیگری رقم می خورد، تا جایی که مجبور می شود تنها هدیه ای را که پدرش برای او خریده، برای خرج زندگی بفروشد. در این فیلم هستی حدیدی و فرشته نوید به هنرمندی پرداخته اند.
منبع: آبی طرح
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب