برای تویی که می شناختمت

برای تویی که می شناختمت چهل روز از رفتنت می گذرد و چه ناباورانه به نبودنت در این دنیا خیره شده ایم بلکه بغض گلو بشکند به پاس آن همه مهربانی و وفایی که داشتی تا شاید آرام بگیرد روح و جان از درد فراغت.


به گزارش آبی طرح به نقل از خبرگزاری ایرنا، روزها از پی هم آمدند و رفتند و به همین سادگی ۴۰ روز از فراغت گذشت ولی همچنان رفتن توایی که می شناختمت را نمی توانم باور کنم، چون کسانی مثل تو همیشه دوست داشتنی و ماندنی اند و برای دوست داشتن شان و همیشه ماندنشان، زمان، تنها چیزیست که کم داریم.
ای آنکه قلم به فرمان اندیشه ات بود و اندیشه ات چیزی جز آرامش و امنیت همنوعانت نبود، خبر داری که باور همیشگیت جامه عمل به تن کرده همان حرف های به یادگار مانده از تو که می گفتی: "روزنامه نگاری یکی از شریف ترین شغل ها است و زندگی من با خبر گره خورده و یقین دارم مرگم نیز یک خبر خواهد بود که در ایرنا و برخی رسانه ها منتشر می شود و این آخرین خبر من است".
اما مرگ آخرین خبر تو نبود چونکه بعضی پیوندها آنقدر قوی هستند که حتی مرگ هم نمی تواند آنها را از هم جدا کند، وقتی کسی برای همه عمر اسیرت کند، تا هست با توست و تا نیست، در توست! ولی با رفتنشان، تو را هم با خود می برند، درست مثل روح متین و مانای "علیرضا خزایی" در قلب مفتون وفادار ما.
ای دوست داشتنی ماندگار برای دوست داشتنت و همیشه ماندنت زمان کم آوردیم و به ناچار چنگ به ریسمان خاطرات زده ایم تا شاید فراموش نماییم درد روزی را که خبر آسمانی شدنت بر دلهایمان حک کرد.
برای بزرگداشت روزی مهم (۱۷ مرداد روز خبرنگار) آماده می شدیم، جدا از هر موضوع دیگری در کوشش برای برگزاری مراسمی در خور و شان اهالی رسانه، اضطراب، نگرانی و دلشوره غریبی داشتم، انگار منتظر رسیدن خبری بودم که نمی دانستم چیست؟
عصر شنبه ۱۶ مرداد در حالی که باران شدیدی باریدن گرفته بود برای در امان ماندن، زیر سایه بان مغازه ای توقف کردم تا از فرصت بهره برده و گشتی در فضای مجازی بزنم، خبری کوتاه و دردناک عمق وجودم را سوزاند، "همکار ارجمندمان حاج علیرضا خزایی آسمانی شد!! "
باورش برایم سخت بود، باردیگر و چند باره خواندمش، فکر نمی کردم روزی خبر فوت یکی از عزیزترین های زندگی ام را اینطور از فضای مجازی ببینم و بشنوم، در عرض چند دقیقه تعداد زیادی پیام تسلیت در گروه بارگذاری شد باورم نمی شد به همین راحتی بهترین کسم را از دست داده باشم، توان ایستادن نداشتم، در کناری نشستم، قادر به انجام کاری نبودم، با آشنایی تماس گرفتم تا شاید او با رد این خبر، آرامم کند، اما...
بغضی که آن لحظه گلویم را چنگ زده هنوز پس از چهل روز گریه و ماتم خیال شکستن ندارد و من در کوشش برای شکستنش هر لحظه یاد تو را در خیالم مرور می کنم که چقدر عاشق کار و حرفه ات بودی و هیچ گاه از آنچه که انتخاب نموده بودی پشیمان نشدی، اخلاق، رفتار و گفتارت زبانزد همه بود، همه تلاشت را به جهت اینکه کار به بهترین شکل ممکن صورت گیرد، بکار می گرفتی، هیچوقت از ناملایمت هایی که در حقت روا شد گلایه نکردی و در عوض اهتمام می کردی همچنان نگاه حرفه ای به کار داشته باشی.
این روزها بار سنگین غم نبودنت را تنها یادآوری صفات پسندیده ات التیام می دهد و یکی از بارزترین آنها تلاشت برای خارج نشدن از اصول خودت بود بطوریکه از خبرنگاری در ابتدای دهه ۶۰ تا کسوت سرپرستی سازمان در ابتدای دهه ۹۰، با نگاه حرفه ای به خبر و خبررسانی تلاش کردی خودت باشی و از مسیری که انتخاب نموده بودی خارج نشوی.
بعضی، روزی به زندگی ما می آیند تا یک عمر برایت خاطره بسازند و برخی پیوندها آنقدر قوی است که حتی مرگ هم نمی تواند آنرا از هم جدا کند، وقتی کسی برای همه عمر اسیرت کند، تا هست با توست و تا نیست، در توست! ولی با رفتنشان، تو را هم با خود می برند، درست مثل روح متین و مانای علیرضا خزایی در قلب مفتون وفادار ما.
عاشق کار و حرفه ات بودی و هیچ گاه از آنچه که انتخاب نموده بودی پشیمان نشدی، اخلاق، رفتار و گفتارت زبانزد همه بود، همه تلاشت را به جهت اینکه کار به بهترین شکل ممکن صورت گیرد، بکار می گرفتی، هیچوقت از ناملایمت هایی که در حقت روا شد گلایه نکردی و در عوض اهتمام می کردی همچنان نگاه حرفه ای به کار داشته باشی.



نظم و عشق رمز ماندگاری
راه دیگر مرهم نهادن بر این درد را در هم صحبتی با دوستان و یاران قدیمیت یافتم و فهمیدم چه حرف هایی برای گفتن دارند که باید همه بشنویم بلکه نبودنت نیز مانند بودنت درس برای عاشقانه زیستن با خبر و خبرنگاری باشد.
«حسن اسدالهی» پیشکسوت ایرنا و رئیس اسبق مرکز قم باور دارد که "مرحوم خزایی، در کارش نظم داشت، عاشقانه با همکارانش رفتار می کرد، نگاه حرفه ایش به مقوله خبر از او چهره ای توانمند، دقیق و مورد اعتماد در مجموعه ایرنا ساخته بود هیچ کاری را از نیمه رها نمی کرد همیشه تلاش داشت به بهترین شکل ممکن وظیفه اش را انجام دهد.
یکی از با اهمیت ترین صفات او اخلاق نیک بود هیچ گاه کسی را از خود نمی راند، آمرانه با زیردستانش برخورد نداشت، اگر می خواست کاری صورت گیرد می دانست راهش ارتباط دوستانه است نه چیزی دیگر، همکاران را به اسم کوچک شان صدا می زند که نشانه صمیمت او بود، هیچوقت تلاش نکرد از مقام و مسوولیتش سواستفاده کند بلکه همیشه اهتمام می کرد رفتارش بر پایه اخلاق و گفتار نیک باشد، همیشه لبخند بر لب داشت و در بدترین شرایط خونسردی اش را حفظ می کرد.
ساده بود، دوستی ها را پاس میداشت به همین خاطر بود که در مراکز استانها زمانی که مدیرکل استانها بود همه با آغوش باز کار می کردند و آنچه می خواست را به بهترین شکل انجام می دادند.
حسرت بر دل مانده
با رفتنش حسرت های زیادی بر دلهای خانواده، دوستان و آشنایانش بجای ماند، یکی از آن حسرت ها متعلق است به «علی مولوی» که می گوید: دوستی و نزدیکی من با ایشان ۳۰ سال ادامه داشت، آخرین بار آبان سال قبل (۱۳۹۹) جویای احوال بعد از چند روز بستری شدنم در بیمارستان به خاطر مبتلاشدن به بیماری کرونا شد، غافل از آنکه خود چند ماه قبل جراحی سخت انجام داده بود، چندی بعد باخبر شدم بیمار شده جویای احوالش شدم، بدلیل شرایط جسمی نتوانستم با وی حرف بزنم، تا این حسرت برای همیشه بر دلم بماند.
رییس سابق مرکز کرمانشاه اظهار داشت: "یکی از خوش اقبالی هایم در بدو خدمت در مرکز کرمانشاه (سال ۱۳۷۰) همکاری با آقای خزایی رئیس وقت این مرکز بود.
من که پس از یک دوره آموزشی کوتاه مدت در سازمان راهی این مرکز شدم، تجربه کار نداشتم ولی با گشاده رویی ایشان روبرو شدم؛ در سال هایی که در خدمت این برادر بزرگوار بودم درس های فراوانی از نظر حرفه ای و اخلاقی از او گرفتم و در بیش از ۳۰ سال خدمتم در سازمان همیشه چراغ راه فعالیتم بودند.
ایشان تمام تجربیات حرفه ای خودرا بدون هیچ چشمداشتی در اختیار من و دیگر همکاران می گذاشت و با خوش اخلاقی و خوش خلقی با پیشکسوتان و نیروهای جدیدالورود برخورد داشت.
جسارت بالا از خصوصیات برجسته اش بود و در موارد مختلفی شاهد بودم در محافل خبری و رسانه ای استان و سطح ملی از جایگاه حرفه ای ایرنا بخوبی دفاع می کرد و هوای خبرنگاران را در موقع بروز مشکل داشته و هیچ وقت پشت شان را خالی نمی کرد.
زنده یاد خزایی مدیری توانمند و دغدغه مند بود و تا آخرین روز حضورش در ایرنا، قلم اش برای خدمت به مردم و کشورش به حرکت در آمد و لحظه ای از این مسیر مقدس دور نشد، از مدیران پر تلاش و متعهد بود که در بیش از سه دهه خدمت در استانها، دفاتر خارج از کشور و مدیریت بخش های خبر سازمان به خوبی در امتداد رسالت حرفه ای و خدمت به مردم ایفای نقش کرد و آثار ماندگاری از اخلاق نیک و رفتار و گفتار پسندیده از خود به جا گذاشت که هیچگاه یاد و خاطره اش فراموش نخواهد شد.
نزدیک اما دور
چه زیباست آن زمان که می پذیریم مرگ اختتام زندگی نیست بلکه سفر از دنیای مادی برای رسیدن به دنیای معنوی است همانطور که «احمد جعفری چمازکتی» معاون سابق خبر خبرگزاری جمهوری اسلامی اظهار داشت: بااینکه فقدان علی برای همسر و خانواده اش دشوار است، اما فاصله ما به او خیلی نزدیک است. "
وی باور دارد، "وقتی به حج مشرف می شوی و کعبه در مقابلت قرار می گیرد، یک دیوار با خدا فاصله داری اما وقتی که با فرشته مرگ سفر از جهان خاکی را شروع می کنی تا با ابدیت یکی شوی، آنگاه حضرت عشق و دریای مهربانی ها را، بی واسطه مقابل خود داری. برای من همیشه این سوال وجود دارد که چرا برای دیدار مخلوق با خالق، بجای جشن گرفتن، شیون و زاری می نماییم.
به عنوان یک دوست و همکار شهادت می دهم که علی خزایی انسانی نوعدوست و خیرخواه مردم بود و خدا جز این از بنده اش نمی خواهد، علی عزیز امروز در جوار رحمت و مهربانی های حضرت عشق به انتظار نشسته است تا به استقبال ما بیاید، همانگونه که صالحین خدا به استقبالش رفته بودند".



شجاع در کار و اثر گذار
وصف خوبی های مرحوم خزایی تنها به همکاران وی در خبرگزاری جمهوری اسلامی ختم نمی گردد و سردار پاسدار «محمد شکیبا» از دوستان نزدیکش می گوید: "خزایی نگاه موشکافانه و دقیق به مسایل روز داشت و در انجام وظایف محوله شجاع بود و ریسک پذیری بالایی داشت و هیچ گاه کار را فدای مصلحت اندیشی نمی کرد، توانایی در برقراری ارتباط و ایجاد تعامل با دیگران از دیگر خاصیت های بارز شخصیتی او بود و متمایزش می کرد.
آشنایی من با وی به سالهای اولیه دهه ۷۰ که هر دوی ما به عنوان نماینده دولت در تاجیکستان ماموریت خدمت داشتیم بر می گردد، کشوری که درگیر جنگ داخلی بود پس کار خبری در این شرایط باید در نهایت دقت و صحت و بدون جانبداری انجام می شد که این مهم بخاطر توانایی بالای خزایی و شناخت عمیق از تحولات منطقه و نگاه موشکافانه اش به خبر به خوبی انجام می گرفت پس در تولید محتوا و انتشار اخبار حرفه ای عمل می کرد ابتدا تاثیر خبر را بر روی مسئولان تاجیک و طرفین درگیر جنگ داخلی بررسی و سپس مبادرت به انتشار آن در خروجی های متنوع ایرنا می کرد.
او توانسته بود با اصحاب رسانه، هنر و نویسندگان تاجیک ارتباط خوبی برقرار کند بطوریکه شیفته شخصیت، وقار، متانت و قلم او شده بودند به ویژه این که با جریان های ادبی و رسانه ای ارتباط بسیار خوبی داشت و در تربیت نیروی انسانی نیز متبحر و خلاق بود و در مدت حضورش در این کشور توانسته بود چند خبرنگار برجسته تربیت کند که اینک هر یک در رسانه های بزرگ دنیا حضوری فعال دارند.
مردم داری و صداقت در رفتار و گفتار از خاصیت های دیگر او بود، همه تلاش خودرا بکار می گرفت تا کسی را نرنجاند، مهربانی و حُسن خلق اش برجسته بود، تجربیات گرانبهایی از حضور در عرصه خبر داخلی و بین المللی داشت چون خبر را خوب می شناخت و می دانست در چه زمان، مکان و شرایطی چه محتوایی تولید و چگونه و از چه طریق به اطلاع مخاطبان برساند. "
چهره همیشه خندان با کلام و سخنی شیرین
«رضا پیمان یغمایی» معتقد است: سخن گفتن از دوستان از دست رفته خیلی مشکل است به ویژه آنکه در مورد عزیزی در میانه عمر و با رفتار و کرداری که همه گواه نیک بودن آن هستند، باشد.
همکار فقید علیرضا خزایی از نیکنامان ایرنا بود که یادش بعد از سفر پایانی زندگی در خاطره همگان ماندگار و پرطراوت است.
ویژگی این استاد خبر و مردم دار ایرنا در این بود که هیچ وقت چهره اش را بدون لبخند دلنشین و کلام و سخنش را بدون شیرینی نمی توانستی شاهد باشی.
دوستانی که از روزهای نخست ورود خزایی مهربان به ایرنا همدوره، همکار مستقیم یا دورادور با آن عزیز سفر کرده همکار بودند، به جهت مسئولیت ها و محورهای مهم کاری ایشان، گفتنی های زیادی در باره اش دارند.
بردباری و احساس مسئولیت کاری همزمان با روی خوش و تاکید بر مدیریت جذب و ارتقای همکاران از دیگر خاصه های خزایی بود که بی تعارف شاید خیلی از ما باید آنرا الگو قرار دهیم.
شاید بیشترین چیرگی رفتاری و برتری سلوک آن یار سفر کرده، قدرت جذب بسیار زیاد ایشان بود که می تواند آموزنده باشد.
توان جذب و گیرایی مرحوم خزایی در زمینه همکاران تحت مسئولیت به شکلی بود که هنگام اشتباه همکار و حتی تکرار آن، طوری عمل و رفتار می کرد که همکارانش می آموختند چگونه و درست، عمل و اشتباه را جبران کنند.
انجام مسئولیت در دوران مختلف بعنوان یک همکار حرفه ای و نه جناحی، چشم پوشی نکردن در مقابل تضییع حقوق اداری و مالی کارکنان و از همه ارزشمندتر مدیریت اخلاقی و انسانی در قبال همگان همچون قله های رفتاری آن بزرگمرد بود.
اکنون که دوست سالهای دور و نزدیک، همکار و همنشینی خوب و ساده، بین ما نیست و مظلوم به دیار باقی شتافت، یادش گرامی است، هر یک از ما خاطره هایی دلنشین و باارزش از این همگامی ها داریم، امید آنکه آفریدگار به خانواده و بازماندگان گرامی آن عزیز بیش از گذشته بردباری ببخشاید.
حاج علیرضا خزایی خبرنگار ایرنا نفر وسط - عملیات مرصاد مرداد ۶۵عملیات مرصاد
روزهای ابتدایی مرداد ماه سال ۶۵ در بحبوه جنگ تحمیلی زمانی که مسئولیت ایرنا مرکز کرمانشاه را بر عهده داشت شبانه روز به همراه چند همکارش بدنبال مخابره اخبار جنگ و جنایات رژیم بعث بود، شب پیش از عملیات مرصاد خانواده را در کرمانشاه گذاشت و خود عازم منطقه عملیاتی شد.
کرمانشاه در آن روزها خالی از سکنه شده بود ولی او عاشقانه کارش را بر همه چیز ترجیح داد چون معتقد بود با اهمیت ترین مساله حفظ شهر و تامین امنیت مردم است، ساعت ۱۱ شب روز چهارم مرداد عازم شد و ۲ روز بعد وقتی منطقه کاملا پاکسازی شد و منافقین شکست خوردند به خانه بازگشت.
همیشه با ولع خاصی از شکست دشمن و مخابره اخبار این عملیات در منطقه جنگی می گفت و این که زمانی هواپیماهای ارتش منطقه را بمباران کردند تا مرز شهادت رفته و اگر نبود گودال به وجود آمده از شلیک گلوله توپ، شاید به دوستان و همرزمان شهیدش پیوسته بود.
او عاشق خبر و اطلاع رسانی بود و در هیچ شرایطی حاضر نبود از مسئولیت خود کوتاهی کند، دو روز پس از بمباران شیمیایی حلبچه ماموریت یافت تا برای گزارش به این منطقه برود با کمال میل و علاقه پذیرفته و در بازگشت دلش از همه آنچه دیده بود و آن همه جنایت خون بود.
در طول دوران جنگ تحمیلی ابتدا به عنوان سرباز وظیفه (۵۹ تا ۶۱) سپس در کسوت بسیجی (۶۱ تا ۶۳) و پس از آن در کسوت خبرنگار و رئیس مرکز ایلام در مناطق عملیاتی حضور داشت و در هر دوره وظایف خودرا به خوبی ایفا کرد تا دین خودرا به میهن عزیزش ادا کرده باشد.
به گزارش آبی طرح به نقل از خبرگزاری ایرنا، علیرضا خزایی خبرنگار پیشکسوت ایرنا در آستانه هفدهم مرداد (روز خبرنگار)، شامگاه شنبه ۱۶ مرداد ۱۴۰۰ بعد از مدت ها تحمل درد و رنج، قلب سرشار از زندگی اش از تپیدن باز ایستاد و آسمانی شد.
خزایی از مدیران، خبرنگاران پیشکسوت و نیروهای فعال و خستگی ناپذیر ایرنا بود و سه دهه از عمر خودرا در زمینه های مختلف خبری همچون مشاور مدیرعامل، مدیر کل اخبار داخلی، مدیرکل استانها، معاون اداره کل چند رسانه ای، رئیس مرکز ایرنا در مسکو، رئیس مرکز دوشنبه، خبرنگار مرکز کرمانشاه، سردبیر گروه اقتصادی، رئیس مرکز کرمانشاه و رئیس مرکز ایلام گذراند.
او که از بهمن سال ۹۸ گرفتار ضایعه مغزی شده بود، در وضعیت خیلی مشکل بیماری می اظهار داشت: زندگی تحمل سختی هاست و باید بتوانی با زخم های آن سرپا بایستی و با رنج های آن کنار بیایی.
او بسیار گشاده رو و مهربان بود و می اظهار داشت: دوست داشتن گاهی وقت ها سنگین است مانند سنگینیِ لیاقتِ دوست داشته شدن. او دوست داشتن دیگران را عین زندگی می دانست.



منبع:

1400/06/25
14:36:28
5.0 / 5
822
تگهای خبر: آموزش , استاد , پیشكسوت , حقوق
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب
نظر شما در مورد این مطلب
نام:
ایمیل:
نظر:
سوال:
= ۲ بعلاوه ۱
آبی طرح ، گرافیک و طراحی

آبی طرح

گرافیک و طراحی

abitarh.ir - حقوق مادی و معنوی سایت آبی طرح محفوظ است