دزد شدیم دنبال دانلود غیر قانونی هستیم، نماز هم می خوانیم!
به گزارش آبی طرح، نشست «آسیب شناسی موسیقی در سالهای بعد از انقلاب» عصر ۲۸ فروردین ماه با حضور رضا مهدوی (آهنگساز و پژوهشگر موسیقی) و دکتر مسعود کوثری (استاد دانشگاه تهران) به همت حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی برگزار گردید.
به گزارش خبرگزاری آبی طرح، در شروع این نشست، مسعود کوثری در رابطه با وضعیت موسیقی در سال ۱۳۵۷، موسیقی کاباره ای، کوچه بازاری، گل هایی ملی و پاپ صحبت کرد و اذعان کرد: در سالهای اخیر در موسیقی سمفونیک گرفتار فروپاشی شدیم.
به گزارش ایسنا، او افزود: بازار اقتصادی و سیاست های هنری دولت های پس از انقلاب اسلامی چندان پر رونق نیست و در این حوزه مقصر بوده اند. ما در مدیریت موسیقی ایران نتوانستیم به اقتصاد موسیقی سر و سامان دهیم و به علت همین اقتصاد کوچک، خیلی از استعدادها فرصت بروز ندارند. در موسیقی خانواده گرایی و مهاجرت پنهان هم زیاد داریم که گاهی برخی هنرمندان ما مجبور می شوند، مهاجرت و ترک وطن را بپذیرند.
صدا و سیما پول های میلیونی به خوانندگانی می دهد که حتی زحمت خواندن به خودشان نمی دهند
رضا مهدوی هم در شروع صحبت های خود ضمن اشاره به عملیات «وعده صادق» در چند روز گذشته اظهار داشت: موسیقیدان در این واکنش مهم نظام باید کار خودش را نشان دهد؛ چرا هم اکنون هنرمند ما در سکوت است؟ اگر هنرمندان مثل نظامی ها جواب دندان شکن ندهند، قافیه را باخته اند؛ منظورم واکنشی است مثل کارهای فرهنگی شهید آوینی که کارستان می کرد.
او افزود: امروز صدا و سیمای ما پول های میلیونی به خوانندگانی می دهد که حتی زحمت خواندن به خودشان نمی دهند و پلی بک می کنند. اگر شهید آوینی زنده بود این وضعیت را برنمی تابید. او واقعا موسیقی شناس بود.
این هنرمند در قسمت دیگری از سخنانش اظهار داشت: ما دهه ۶۰ پرباری برای موسیقی پس از انقلاب اسلامی داشتیم. چهره هایی آمدند و جانانه با وجود محدودیت ها کار کردند؛ هرچند که برخی محدودیت ها را برنتابیدند و رفتند و برخی خودی ها که از بیگانه بدترند، به آنها بی مهری کردند. جناب استاد میرزاده نابغه موسیقی بود؛ بیشتر از ۷۰ درصد از موسیقی جنگ و انقلاب را تنظیم کرد اما هیچگاه اسمش جایی نیامد و حقوقی هم نمی گرفت اما هیچگاه از او تجلیل نشد. اسفندیار قره باغی پیش از انقلاب قرار بود در ایتالیا اپرا بخواند اما چون انقلابی بود، ماند و غیر از سرودهای انقلابی نخواند اما هیچگاه در جشنواره فجر از او تجلیل نشد. این بی مهری ها سبب شد، پس از دهه ۷۰ مسیر را گم نماییم.
مهدوی تصریح کرد: موسیقیدانان قبل انقلاب اسلامی، همان وفادارترین موسیقیدانان پس از انقلاب اسلامی بودند، اما بی مهری دیدند. ما از پس از دولت سازندگی به موسیقی ای چسبیدیم که اهالی اش با زیر ابرو برداشتن و شلوار پاره درآمد میلیاردی کسب کردند.
این پژوهشگر ضمن اشاره به کم کاری متولیان موسیقی در برهه زمانی فعلی اظهار نمود: گروه تنبورنوازان که قطعه «مردان خدا» را به اذن امام (ره) زنده در تلویزیون اجرا کردند، هم اکنون کجا هستند؟ این گروه چه شد؟
ما نسل جوان را از دست دادیم
بخش دیگری از این نشست به عوامل حذف برخی گونه های موسیقی مثل موسیقی گل هایی اختصاص داشت که مسعود کوثری در اینباره توضیح داد: یکی از دلایلش اینست که مرکز حفظ و اشاعه با نگاهی اگزوتیک و موزه ای درست شد و این روحیه در افراد وجود داشت. نکته دوم این که یک نوع خصلت خانقاهی در سبک آموزش مرکز حفظ و اشاعه وجود داشت و روحیه اهل اخوت در این افراد دیده شد که در نهایت هم خیلی ها مثل زنده یاد لطفی نتوانستند با آن کنار بیایند و از مرکز بیرون آمدند. نکته سوم این که تعریف مشخصی از سنت وجود نداشت. خود سنت در ارتباط با مدرنیته پیدا شده است. تعریف درستی از موسیقی سنتی وجود نداشته است و خود اهالی مرکز حفظ و اشاعه نتوانستند چندان شکوفا شوند.
این استاد دانشگاه در رابطه با وضعیت فعلی موسیقی پاپ هم اظهار داشت: موسیقی در جهان وارد مراحل جدیدی شده است که با گذشته بسیار متفاوت می باشد. ما بهره موسیقیدانان تا سال ۵۷ را بردیم اما نتوانستیم، استفاده نماییم. ما نسل جوان را از دست دادیم. آمدیم موسیقی را درست کردیم و آدم میانسال جذب کردیم. نسل جوان از دست ما در رفت و ذائقه اش عوض شد. در زمینه موسیقی مدیران لایقی داشتیم که شیوه مدیریتشان آنها را ناکارآمد کرده بود. محدودیت هایی که به آنها اعمال شده بود، نمی گذاشت تمام و کمال کار کنند.
منبع: abitarh.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب