به گزارش آبی طرح به نقل از ایسنا، طی برگزاری این نمایشگاه سه جلسه سخنرانی و نشست تخصصی از دیدگاه روانكاوی توسط كامران علی پناهی روانكاو انجمن روانكاوی آرژانتین با مبحث سوژه گی، هویت و زیبایی در قالب اثر هنری، آزاده صالحی روان درمانگر تحلیلی با مبحث چگونگی تاثیر هنرهای بی كلام با تمركز بر نقاشی در پركردن نقصان های روانی، فرزانه حبیبی روان درمانگر تحلیلی و مدیر فنی كلنیك آرامش به همراه مریم علی نژاد مدیر اجرایی این نمایشگاه با مبحث هنرمند، خود باوری، ابرازگری و موانع آنها تدارك دیده شده است.
مریم علی نژاد طراح و مجری این كارنما در این رابطه اظهار داشت: یك ارتباط تاریخی میان نقاشی انتزاعی و روانكاوی وجود دارد. از آن زمانی كه نظریه روانكاوی توسط فروید مطرح شد، سبك های هنری از آن تاثیر به سزایی گرفتند. نقاشی انتزاعی و سورئالیسم دو هنری بودند كه بیشترین تاثیر را از جریان دریافت كردند. روانكاوی در جا به جایی موقعیت هنرمند هم تاثیر داشت. اثری كه هنرمند خلق می كند محصول بخش ناشناخته ای است و این یعنی نا خودآگاه. روانكاوی دریافت كه جایگاه یك هنرمند از جایگاه یك آفرینند آگاه، به جایگاه كسی كه اثر خلق شده اش محصول آگاهی نیست تبدیل شد، به عبارتی اثر خلق شده محصول ناخودآگاهی است. در این جریان روانكاوی اهمیت بخش ناخودآگاه را در خلق اثر در واقع كلیتی هستند كه در نشست های این كارنما به آن پرداخته می شود.
وی اضافه كرد: سنت نقاشی بازنمایی جهان قابل مشاهده بود، این مورد تا زمانی كه هنر مدرن متولد شد، ادامه داشت. بعد از تولد هنر مدرن، در هنرمندان وفاداری به بازنمایی در هر سبك كم رنگ و كم رنگ تر می شود تا اینكه هنرمند از بازنمایی رها می شود و اثر خلق شده نه ارجاعی بیرونی بلكه ارجاع درونی دارد. نقاشی انتزاعی بر مبنای تعاریف نظریه پردازان اروپایی نقاشی است كه اساسا بازنمایاننده نیست، به مفهوم پرداختن به جهان واقعی و قابل مشاهده است.
طراح و مجری كارنمای انتزاع خویشتن در رابطه با آثار و هنرمندان منتخب اظهار داشت: خوشبختانه در كشورمان هنرمندان آبسره كار، خوبی وجود دارد. بررسیها و پروژهها نشان می داد كه به جهت اینكه این همكاری شكل بگیرد شرایط خاصی پیش روی هنرمند بود. هنرمند بدون اطلاع از اینكه چه هنرمند دیگری در نمایشگاه شركت میكند باید تصمیم میگرفت چون میخواستیم كه هنرمند با اتكاء به اثر و اعتماد به اثر خلق شده در نمایشگاه حضور پیدا كند. هدف این بود كه هنرمند فقط اثر خویش را عرضه نماید. به خاطر جایگاه خاص و یا اشخاص دیگر هنرمندی شركت نكند. هنرمند اعتبار خویش را از خود و اثر خلق شده، میگیرد. مبحث مهم خود هنرمند، استمرار خلق اثر به شیوه انتزاعی یك اصل و اولویت بود. در یك گفتگو با هنرمند نگاه در مورد كار، تجربه و علت این شیوه بیانی را میپرسیدیم به خاطر همین هنرمند و دغدغه اش و جوهر كاری آن بسیار مهم بود. و متقابلا انتظار داشتیم به خاطر خود طرح نه به خاطر شركت كنندگان در نمایشگاه حضور داشته باشند.
علی نژاد با اشاره به برگزاری سه نشست تخصصی در این كارنما اظهار داشت: به علت اینكه روانكاو نیستم ساختار كلی كار را برای سخنرانان توضیح دادم و زمینه هایی را برای آنها پیشنهاد داد. در گفتگو با هم، عنوانها و مبحث دقیق مشخص شد. در نشست اول در مورد تعریف و جایگاه زیبایی شناسی بر اساس جغرافیا صحبت می شود؛ اینكه جغرافیا چه میزان در شكل دادن و یا ساختن یك الگوی زیبایی شناسی تاثیر دارد. بنابراین عنوان سخنرانی سوژه بودن، زیبایی و هویت درقالب اثر هنری است. نشست دوم به یك بخش مهم در شگل گیری ساختار روانی میپردازد. این دوره را دوره پیشا كلامی میگویند، دوره پیشا كلامی دورهای است كه كودك وارد جهان نمادین نشده و با احساست خود مستقیما در تماس است. هنوز احساساتش را نام گذاری نكرده و برای ارتباط احتیاج به واژه ندارد. این سخنرانی به تاثیر جایگاه هنرهای بی كلام خصوصا نقاشی انتزاعی در صدمه هایی می پردازد كه در این دوره به ساختار روانی صدمه زده است. نشست سوم به این مورد می پردازد كه هنرمند به واسطه اثر، خویش را ابراز می كند. این ابرازگری گاهی موفقیت آمیز و گاهی به شكست منجر می گردد. جامعه شناسان شكست را محصول ضعف اثر و یا مربوط به یك سری ناهماهنگی ها بین هنرمند و جامعه می دانند. اینكه یك هنرمند چطور می تواند به خودباوری برسد و بتواند خودش را ابراز كند، محصول یك ساختار شخصیتی است.