کاظم هژیرآزاد:
مختارنامه متن بسیار خوبی داشت
به گزارش آبی طرح، کاظم هژیرآزاد که بالاتر از 80 سریال تلویزیونی در این سال ها بازی کرده است، در توضیح نقش هایی که در کارنامه اش بیشتر دوستشان دارد، اشاره کرد: برای سریال «یلدا» (حسن میرباقری سال 1391) سه ماه در شاهرود بودیم و لهجه شاهرودی یاد گرفتم. نقشم قهوه چی بود و تماشاچی و خودم آنرا دوست داشتم. سریال «گیلدا» (سال 1399) را یک سال در لرستان کار کردیم و نقش شیرعلی را داشتم که زیاد دیده نشد، ولی من بسیار دوستش داشتم.
به گزارش آبی طرح به نقل از ایسنا، کاظم هژیرآزاد بازیگری است که پنج دهه است هنرنمایی هایش را در تلویزیون دیده ایم؛ بازیگری که عمدتا در نقش های پرصلابت و جدی بازی کرده است. هژیرآزاد فعالیت در تلویزیون را از ابتدای دهه ۱۳۶۰ آغاز نموده و تلویزیون را خانه خود می داند.
این بازیگر پیش کسوت در گفت و گو با خبرنگار هفته نامه صداوسیما اظهار داشت: همکاری من با تلویزیون از سال ۱۳۶۲ شروع شده و تا امروز ادامه یافته است. کار هنری را از تئاتر و از سال ۱۳۴۹، از سن ۱۹سالگی شروع کردم، زمانی که به آموزشگاه بازیگری مصطفی و مهین اسکویی رفتم که آموزش دیده مسکو بودند.
این بازیگر در پاسخ به این پرسش که چرا سراغ بازیگری رفته است، اظهار داشت: عشق به سینما و چهره های محبوب آن زمان موجب شد تا احساس کنم که چقدر دوست دارم بازیگر شوم. آن زمان که درس می خواندیم، «کیهان بچه ها» و «اطلاعات» دختران و پسران نشان می داد آنهایی که در سینما و تلویزیون هستند، به دانشگاه و آموزشگاه رفته و دوره گذرانده اند. آن زمان مجله فیلم «هنر» بیرون می آمد و تصاویر هنرپیشه ها و زندگی نامه آنها را چاپ می کرد و همه این ها دیدی کلی از مسیری که دوست داشتم، به من می داد و فهمیدم که برای بازیگر شدن باید کلاس و دوره گذراند.
وی اضافه کرد: پیش ازآن، تئاتر ۲۵ شهریور سابق و سنگلج فعلی را پیدا کرده بودم که آنجا آقایان انتظامی، رشیدی، بیضایی و دیگران کارهایشان را ارائه می دادند. بعد از انقلاب فضا بازتر شد و از انحصار سینماگران آن دوران درآمد و تئاتری ها هم توانستند به سینما ورود پیدا کنند.
بازیگر سریال «ولایت عشق» در پاسخ به این پرسش که چرا قبل از انقلاب، بازیگران تئاتر حق ورود به سینما را نداشتند، اشاره کرد: وزیر فرهنگ و هنر آن زمان، چون سینما آبرومند نبود و تجاری بود، ممنوع کرده بود که تئاتری ها به سینما وارد شوند.
هژیرآزاد توضیح داد: آن زمان تئاتر کار می کردم، ولی دلی بود و پولی نداشت. از سریال «سایه همسایه» به صورت جدی همکاری من شروع و تلویزیون از اینجا به بعد خانه دوم من شد. اینگونه شد که تئاتر را برای دل می رفتیم و تلویزیون را برای معاش.
این بازیگر بیان کرد: من کارمند وزارت راه بودم؛ اما چون با بازیگری تداخل داشت، در سال ۱۳۷۵ با ۲۳ سال خدمت، خودم را بازخرید کردم و تمام پول بیمه خدمات درمانی را به تامین اجتماعی دادم و بیمه این سازمان شدم. اگر تلویزیون و سینما نبود، وضعیت مالی من اصلاً خوب نبود. این هم اتفاقی بود که بخت و قسمت و توانایی و هرچیز دیگر باعثش شد.
بازیگر سریال «معمای شاه» اظهار داشت: زمانی که خودم را بازخرید کردم، می خواستم فقط از تلویزیون و سینما و تئاتر نان بخورم؛ اما اوضاع زمانه سخت شد و چون دوران بعد از جنگ بود، به لحاظ اقتصادی سخت می گذشت. ضمن این که کار هم کم بود و من بودم و خانواده ای که باید تأمینشان می کردم.
هژیرآزاد در پاسخ به این پرسش که چند مجموعه تلویزیونی بازی کرده و کدام بیشتر به دل مردم نشسته است، اظهار داشت: بالاتر از ۸۰ سریال تلویزیونی در این سال ها بازی کردم، اما «مختارنامه» چون چندین مرتبه بازپخش شده، بسیار بیشتر در ذهن مردم مانده است. من در این سریال نقش مهلب بن ابی صفره، مشاور مصعب بن زبیر را در جنگ با مختار داشتم. فارغ از نقش های اصلی این قصه در نقش های درجه دو چند نقش خوب داشتیم که یکی از سرگل های آنها مهلب بود.
وی اضافه کرد: این نقش خوب نوشته شده بود. هنگامی که عبدالله بن زبیر، خلیفه زبیری، برادرش، مصعب، را به قصد سرکوبی قیام مختار ثقفی به جنگ با او فرستاد، مهلب نیز به دستور عبدالله ابن زبیر به عنوان مشاور از اهواز به نزد مصعب رفت و در بین مشاوران نزدیک مصعب بود و به وی در زمان های مورد نیاز مشورت می داد. همین طور وی در سه نبرد معروف زبیریان و مختاریان یعنی حَروراء، مَذار و نبرد کوفه نیز حضور داشته است.
این بازیگر بیان کرد: من حدود سه سال بصورت متناوب درگیر فیلم برداری این سریال بودم و لوکیشن های مختلفی چون شهرک غزالی برای فضای مساجد، شاهرود و آبادان به سبب نیاز به شط برای جنگ ها و ورامین و... را داشتیم.
هژیرآزاد در جواب پرسشی درباره ی دلیلهای محبوبیت «مختارنامه»، بیان کرد: متن بسیار خوبی داشت و دو قهرمان اصلی که با هم درگیر بودند؛ یکی مختار بود و دیگری عبیدالله بن زیاد که در زمان حادثه کربلا، امیر کوفه بود. «مختارنامه» هم اثری تاریخی بود که داده های مستند و واقعی داشت و هم تخیل و قصه بود و سکانس های حماسی و قهرمانانه داشت. درعین حال، داستان هایی فرعی نیز داشت که جذاب و دنبال کردنی بود، بطورمثال زن مختار نقش اساسی در پیروزی مختار داشت یا این قصه به ما می اظهار داشت که مادر مختار که بوده و چه کمکی کرده است. این ها از زیبایی ها و علل ماندگاری این سریال است.
این بازیگر پیش کسوت در آخر تصریح کرد: همه نقش هایی را که بازی کرده ام، دوست داشتم و خیلی بلندپرواز نبودم. در ۷۵سالگی هم آرزوی بازی در نقش خاصی را ندارم. دوست دارم در داستانی باشم که خوب نوشته شده و شخصیت ها پشتوانه، زندگی و گذشته داشته باشند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب