سحرهای فراموش نشدنی آزادگان

سحرهای فراموش نشدنی آزادگان آبی طرح: یکی از آزادگان این سرزمین از خاطرات دوران اسارت و نحوه روزه داری رزمندگان اسیر در زندان های عراق اظهار داشت که چگونه افطار می کردند و در سحرهای ماه مبارک به راز و نیاز می پرداختند.



محمدحسن عبدالحمیدی یکی از آزادگانی است که در حدود ۴۰ سال پیش به دست ارتش بعث به اسارت گرفته شد و در صورتیکه یک نوجوان ۱۶ ساله بود در ایام گرم و طاقت فرسای زندان های عراق در ماه مبارک رمضان به روزه داری می پرداخت و شب ها نیز با وجود تمام موانع و مشکلات به عبادت و مناجات مشغول می شد. وی در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی ایرنا حال و هوای ماه رمضان در زندان های بعثی را چنین روایت کرد:

«سال ۱۳۶۰ که به سن تکلیف رسیدم، همزمان با ماموریت کردستان شده بود؛ کردستان نا آرام بود. تابستان گرمی را پشت سر گذاشتیم و چون مکانمان ثابت و مشخص شده بود، خدا کمک کرد تا همه روزهای ماه رمضان را روزه بگیرم، غیر از یک روزه که در تشییع پیکر شهیدی از حال رفتم و موفق به ادامه روزه نشدم.

سال ۶۱ بود که در سن ۱۶ سالگی دومین ماه رمضان عمرم را در اسارت سپری کردم. روزهای طولانی ماه رمضان و تابستان خیلی گرمی را گذراندیم و امکانات مورد قبولی از نظر وسایل خنک کننده و آب خنک وجود نداشت؛ حتی آب لوله کشی در اردوگاه عنبر وجود نداشت و فقط چند سطل بزرگ برای مصرف ۶۰ نفر در نظر گرفته بودند. اغلب اسرا یا مجروح بودند و یا کم سن و سال و از نظر جسمی ضعیف بودند و غذای کافی در اختیار اسرا قرار نمی دادند و فقط غذای بخور و نمیری به اسرا می دادند.
در اردوگاه، سه وعده غذایی برقرار بود. صبحانه شامل ۱۰ قاشق شوربا (آش مخصوص ارتش عراق)، ناهار فقط ۱۰ قاشق برنج بود و شام هم که در ساعت ۵ یا ۶ پس از ظهر می دادند، آبگوشتی بود که با رب، آمیخته شده و مقداری بامیا یا کدو یا لوبیا با سبزی به اسرا داده می شد.

نگهبانان عراقی پیش از ماه رمضان در آسایشگاه ها آمار می گرفتند که چند نفر می خواهند روزه بگیرند و آمار افراد را در اختیار آشپزخانه قرار می دادند. در حقیقت سه وعده غذای روزه داران در یک وعده جمع می شد و همه غذا را پیش از داخل باش عصر می دادند. همه اسرا مقید به انجام فرائض دینی بودند. البته افراد بیمار و کهنسال نیز در میان ما بودند که توانایی روزه گرفتن نداشتند که تعداد آنها کم بود و طبق روال گذشته غذا دریافت می کردند.

ما غذای افطار و سحر را عصرها پیش از داخل باش بصورت یکجا می گرفتیم و آنرا زیر پتو می گذاشتیم تا گرم بماند. با تابستان گرم بدون یخچال و آب ناکافی برای شستشو، احتمال فاسد شدن غذاها وجود داشت و پس از داخل باش در انتظار اذان مغرب بودیم، آب خنک آسایشگاه یک حبانه و ظرف سفالی بود که جلوی در ورودی زیر پنکه سقفی قرار داشت و چون از سحر تا مغرب از آن استفاده نمی شد، نسبت به آب شیر و سطل خنکتر بود.

عطش و گرمای تابستان، تاب و توان افراد کم سن و سال را بریده بود و منتظر شنیدن طنین اذان بودند. همه لیوان به دست دور حبانه بودند تا صدای الله اکبر را بشنوند و با آب افطار کنند و طولی نمی کشید که آب حبانه تمام می شد و بعداز افطار با آب داخل سطل های ذخیره که گرم هم بود، رفع عطش می کردیم.

افطارهای ما معمولا آش بود و چون آبی برای شست و شوی ظروف نداشتیم، ناچاراً ظرف های مان را با خمیرهای نان تمیز می کردیم و بشقاب ها را جهت استفاده سحر پیش خودمان نگه می داشتیم. عراقی ها شب ها به ما اجازه نمی دادند که از آسایشگاه ها بیرون بیاییم و فقط یکسال پس از افطار اجازه دادند که مسئولین شستشوی ظروف آسایشگاه ها به خارج شوند و ظروف را بشویند و برگردند.

در اسارت توجه آزادگان به فیوضات ماه رحمت دوخته شده بود و هرکس تلاش می کرد تا بهترین استفاده را از ماه ضیافت الهی داشته باشد و معمولا در ماه مبارک یک یا چند ختم قرآن داشتیم و با دعا و مناجات، انس با خدا داشتیم و مشغول نمازهای مستحب می شدیم و باید بگویم سحرهای فراموش نشدنی اسارت، برای اسرا لذت بخش ترین اوقات بود،

شب ها با معنویت و انس با خدا آسان تر سپری می شد. تهجد و شب زنده داری های اسرا هم عالم خودش را داشت که تاثیراتش در آرامش و اطمینان قلبی عزیزان بود که مثل کوه در مقابل آن همه سختی ها، غربت و دوری استقامت می کردند.

بعد از شب زنده داری، با صدای زیبای مداحان دعای سحر را زمزمه می کردیم و آنهایی که تهجدشان در اول شب بود و خوابیده بودند، بیدار می شدند و به عبادت می پرداختند.

از روشویی آسایشگاه چه بگویم؛ سطل بزرگی کنار آسایشگاه قرار داده بودند و با پتو جداسازی شده بود و بعنوان توالت مورد استفاده بود و با تشت آبی که زیر حبانه بود وضو می گرفتیم و مشغول خوردن سحری می شدیم و یک ربع پیش از اذان از خوردن و آشامیدن دست می کشیدیم.

اگر شرایط اردوگاه مناسب بود، نماز بامداد به جماعت خوانده می شد و سپس به تعقیبات و دعا و در ادامه به قرائت قرآن مشعول می شدیم. بیشتر اسرا تلاش می کردند تا موقع طلوع آفتاب بیدار باشند.



منبع:

1400/01/27
16:09:35
5.0 / 5
828
تگهای خبر: فرهنگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب
نظر شما در مورد این مطلب
نام:
ایمیل:
نظر:
سوال:
= ۱ بعلاوه ۳
آبی طرح ، گرافیک و طراحی

آبی طرح

گرافیک و طراحی

abitarh.ir - حقوق مادی و معنوی سایت آبی طرح محفوظ است