راز تندیس مرموز که پس از ۲۰ سال برملا شد
به گزارش آبی طرح، بعد از گذشت دو دهه از کشف یک تندیس مرموز در محوطه ای باستانی، محققان توفیق یافتند هویت آنرا شناسایی کنند.
به گزارش آبی طرح به نقل از خبر آنلاین به نقل از ایسنا، برای شهری در مناطق داخلی امپراتوری روم، به دست آوردن «Eleutheria» بسیار مطلوب بود. این واژه در یونانی به مفهوم «آزادی» است و به شهر، حق اداره امور اداری و حقوقی، ضرب سکه، و وضع مالیات می داد. زمانی که «خرسونسوس»، مستعمره ای در شبه جزیره کریمه در خارج از شهر امروزی «سواستوپول»، حدود سال ۱۴۰ میلادی به «Eleutheria» دست یافت، جشن ها به راه افتاد. این جشن ها شامل برپا کردن یک تندیس برای یکی از معماران این توافق، یعنی بانوی رومی به نام «لائودیسه» (Laodice) بود.
درحالی که پیشانی چین خورده و سیمای آرام لائودیسه برای ساکنان «خرسونسوس» در قرن دوم میلادی به خوبی آشنا بوده، هویت او حالا، آن هم به لطف کارآگاهی هوشمندانه ی محققان دانشگاه آدام میکیویچ در لهستان باردیگر کشف شده است.
باستان شناسان در سال ۲۰۰۳ میلادی، خانه ای را کاوش کردند که مشخص شد یکی از بزرگ ترین خانه های مسکونی «خرسونسوس» باستان بوده است. کاوش این خانه که در مرکز شهر، نزدیک تئاتر و آگورا قرار داشت، سکه های تاریخی، محرابی وقف آرتمیس و آپولون، سفال هایی متعلق به بازه زمانی ۶۰۰ ساله و سر مرمری سفید یک زن را آشکار کرد.
کشف مرمر نفیس، که ماهرانه تراشیده شده باشد در «خرسونسوس» بسیار نادر است. در بیشتر از ۲۰۰ سال کاوش، فقط پنج قطعه از پیکره های مرمری پیدا شده است. «النا کلنینا» (Elena Klenina)، پژوهشگر اصلی این کاوش، می دانست زنی که با چشمان کشیده و مدل موی متمایز هلنیستی تراشیده شده است، باید شخصیتی با جایگاه بالا بوده باشد، اما با عنایت به اسناد محدود در استانهای رومی، تشخیص هویت او دشوار بود.
پاسخ بعد از دو دهه در بایگانی موزه دیرینه شناسی اودسا در اوکراین، جایی که محققان پایه ستونی با نام لائودیسه را یافتند، پیدا شد؛ در آن پایه ستون، او به عنوان همسر «تیتوس فلاویوس پارتنوکلس» (Titus Flavius Parthenokles)، عضو شورای شهر و از اعضای یکی از بانفوذترین خانواده های «خرسونسوس» توصیف شده بود. اما مرتبط کردن این دو (تندیس و کتیبه) به یکدیگر به کاوش بیشتری نیاز داشت.
محققان قدمت پایه ستون را ربع دوم قرن دوم میلادی تعیین کردند، که مصادف با زمانی است که با سبک پوشش و تراش پیکره هم خوانی داشت. احیانا این اثر در استانهای شرقی روم ساخته شده، یا در یک کارگاه در یونان شرقی یا حتی توسط هنرمندان دوره گرد آن منطقه تولید شده است. این مساله با تحلیل ایزوتوپ پایدار تایید شد که نشان داد مرمر از جزیره یونانی پاروس آمده است.
سوابق تاریخی نشان داد که در این دوره تنها یک زن از «خرسونسوس» با تندیس، گرامی داشته شده و کیفیت تراش به همراه چهره موقر او نشان می داد که او به طبقه نخبگان محلی تعلق داشته است. سرنخ دیگر، اندازه بزرگ تر از حقیقت و پشت ناتمام تندیس بود. محققان بر مبنای چهره، اعتقاد دارند که مجسمه «لائودیسه» بیشتر از دو متر قد داشته و اصولاً در یک طاقچه در یک فضای عمومی قرار داده شده بوده است.
«کلنینا» در مقاله ای که در ماه آگوست سال جاری در نشریه «نیچر» منتشر کرد، نوشت: «بانوان رومی نفوذ قابل توجهی اعمال می کردند و در قرون نخست میلادی، هم در چهارچوب روم و هم در بیرون از مرزهای آن، نقشی فعال در زندگی سیاسی داشتند.»
در حالیکه نقش دقیق «لائودیسه» در به دست آوردن آزادی «خرسونسوس» همچنان ناشناخته است، روشن است که وی در جایی موفق شد که دیگران، شکست خورده بودند. در سال ۱۳۵ میلادی، یک اشراف زاده محلی به نام آریستو برای گرفتن «Eleutheria» به روم فرستاده شد، اما درخواست او رد شد. پنج سال بعد، شهر درحال ضرب سکه هایی بود که روی آنها عبارت «خرسونسوس آزاد» نقش بسته بود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب