داریوش طلایی و كوشش برای خروج ردیف های موسیقی از فضای رمزآلود
آبی طرح: آیین رونمایی از آلبوم «ردیف میرزا عبدلله» برای تار و سه تار با اجرای داریوش طلایی روز دوشنبه 28 تیر ماه توسط انجمن موسیقی ایران با حمایت دفتر موسیقی در تالار رودکی اجرا شد.
به گزارش آبی طرح به نقل از ایسنا، ابتدای این برنامه با سخنرانی تصویری مجید کیانی نوازنده پیشکسوت سنتور همراه شد.
در فرهنگ موسیقایی ما دو نوع موسیقی است
کیانی در این ویدئو اظهار داشت: خوشحالم که امروز شاهد برگزاری مراسم رونمایی این پروژه موسیقایی به همت استاد داریوش طلایی هستم. به هر حال ما در فرهنگ موسیقایی خودمان دو نوع موسیقی داریم. اول موسیقی نواحی و دوم موسیقی ردیف است که می تواند مانند زبان فارسی، موسیقی رسمی ما به حساب آید. این نوع موسیقی به حدی دارای ارزش است که می تواند دربرگیرنده تمام حالات موسیقی سرزمین ما باشد.
او افزود: اینها موسیقی ملی ما هستند. البته اجرای ردیف میرزا عبدالله قبلاً توسط نورعلی برومند اجرا شده بود اما از آنجائیکه این موسیقی در یک فرهنگ سینه به سینه به ما منتقل کرده بدین سبب حالت روزآمد و بداهه ای دارد که می تواند دارای اهمیت های زیادی باشد. ما انگاره هایی از موسیقی ردیف داریم که پیشینه تاریخی زیادی دارد اما چون روایت گونه است بدین سبب همیشه نو و امروزی در اختیار ما قرار می گیرد. بعد از نظر من بسیار درست است که بتوانیم در زمان خودمان به وسیله سازهای ایرانی با اصول صحیح و درست این ردیف را به علاقه مندان ارائه دهیم. این ردیفی که توسط استاد طلایی صورت گرفته یک ردیف بسیار درست و اصولی است که هنرمند با ذوق ذاتی خود توانسته آنها را به خوبی بیان کند.
روایت شاگرد از استاد
احمد رجبی از استادان حوزه فلسفه و شاگرد استاد طلایی دیگر سخنران برنامه بود. او در این جلسه اظهار داشت: من بعنوان یکی از شاگردان استاد که توفیق استفاده از تدریس های وی را داشتم در اینجا حضور پیدا کردم. بدین سبب اهتمام می کنم به اجمال و کوتاه نکاتی را که از این هنرمند آموختم اینجا بیان کنم. نکته اول در رابطه با شیوه آموزشی استاد طلایی است که همیشه من را با یک دیدگاه جدید آموزشی مواجه می کرد. این دیدگاه یک نگاه جامع نگرانه در زمینه آموزش است که بحث نگاه آکادمیک و نگاه سینه به سینه را به شاگردان بصورت توامان انتقال می داد.
وی ادامه داد: در شیوه و کار با داریوش طلایی وجه نظری و عملی موسیقی همیشه با هم به شاگردان منتقل می شد. این شیوه در کلاس های استاد طلایی همیشه وجود داشت. او از تمام هنرمندان و راویان بزرگ ردیف موسیقی ایران بصورت مستقیم استفاده و با مهارت بالا به دانشجویان منتقل می کرد. او همیشه تاکید داشت که باید نگاه جامع تری به ردیف داشته باشیم.
این مدرس دانشگاه همین طور اظهار داشت: استاد طلایی همیشه تاکید دارد که دانشجویان و هنرآموزان بر پایه ردیف کارهای خلاقانه انجام دهیم. اینها نکات بسیار مهمی است که داریوش طلایی از ردیف بعنوان یک ساختار مُدال نام می برد که نباید حتما و باید وابسته به آن بود.
طلایی شناخت خوبی از موسیقی ایرانی پیدا کرده است
پژمان تدین از پژوهشگران حوزه موسیقی هم در این برنامه در قالب یک کلیپ چند دقیقه ای اظهار داشت: خیلی سال پیش که کتاب ردیف داریوش طلایی را دیدم برایم خیلی جالب بود این در حالیست که شاگردانم در کشور ایتالیا نیز با این کتاب ارتباط بسیار خوبی برقرار کردند و این نشان دهنده شناخت درست و خوبی است که داریوش طلایی از موسیقی ایرانی در زمینه آموزش دریافت کرده است.
وی ادامه داد: خیلی از شاگردانم که در ایتالیا به نوازندگی مشغول هستند بواسطه درک و دریافتی که از روش آموزش استاد طلایی به دست آورده اند توانسته اند با سازهای ایرانی ارتباط خوبی بگیرند. البته نباید فراموش نماییم که بهترین روش یادگیری موسیقی ما روش سینه به سینه است. اما آیا این روش برای اروپایی هایی که علاقمند موسیقی ایرانی هستند درست است؟ به طور قطع خیر؛ چونکه آنها دریافت ما را از موسیقی ایرانی ندارند. به همین دلیل کتاب ردیف استاد طلایی می تواند بهترین روش برای انتقال آموزش موسیقی ایرانی به هنرجویان خارجی است.
روایت طلایی از هنرستانی که خالقی و دهلوی تاسیس کردند
داریوش طلایی نوازنده، آهنگساز بعنوان آخرین سخنران در این مراسم ضمن تشکر از مدیرعامل پیشن انجمن موسیقی ایران برای تولید این اثر اظهار داشت: تابستان سال ۱۳۵۰ بود که من از هنرستان عالی موسیقی فارغ التحصیل شده بودم و داشتم خودرا آماده کنکور دانشکده هنرهای زیبا می کردم. هنرستان موسیقی در آن زمان تنها جایی بود که موسیقی ایرانی در عالی ترین سطح آموزش داده می شد. این هنرستان جایی بود که بزرگانی چون وزیری، خالقی و دهلوی بنیانگذارانش بودند. در این مجموعه استادان بزرگی چون شهنازی، حبیب الله صالحی، هوشنگ ظریف و فرامرز پایور حضور موثری داشتند که هر یک معلمانی یگانه در زمینه تخصصی شان بودند.
وی ادامه داد: من در هنرستان موسیقی بودم که نهایت تلاشم را انجام دادم تا هر آنچه باید از ردیف می آموختم را بیاموزم، در این چارچوب بود که با استاد شهنازی ردیف های آقا حسینقلی و دیگر مجموعه ها را مشق کردم. چون تمام اینها برای ارتقای تکنیک و دیگر آموزه های موسیقی اموری لازم و ضروری بود. اینها را در شرایطی می گویم که آن دوران یک جوان ۱۸ ساله بودم و فکر می کردم که دیگر تار نیازی به آموزش و فراگیری ندارد. تا این که در دوران دانشگاه با استادانی چون داریوش صفوت و دیگر بزرگان رو به رو شدم و از آن زمان تا حالا راهی نبوده که بخواهم در زمینه موسیقی ادامه ندهم و الان بر این باورم که ردیف و نوازندگی تار همچنان دربرگیرنده اتفاقات نو و کارهایی جدیدی است که می توان انجام داد.
وی ضمن ارائه خاطراتی از دوران آموزشی خود در مجموعه های مختلف موسیقی اظهار داشت: ما در این دوران بود که مراحل مختلفی از نوازندگی را طی کردیم. مراحلی که فقط ارائه تکنیک ها نبود، این دوران برای من دربرگیرنده مباحثی در زمینه موسیقی سنتی ایران است، که بی ارتباط با تدوین این مجموعه نیست. ما در این فضای آموزشی بود که با مباحث دقیق متفاوت بودن در موسیقی پی بردیم. این که متفاوت نواختن با اشتباه نواختن چه تفاوت هایی دارد. این که این سواد موسیقایی است که می تواند مورد توجه باشد. تعریف همین چارچوب در زمینه موسیقی نکته بسیار مهمی است که متاسفانه از کمبود آن برخورداریم و امروز یکی از معضلات موسیقی ماست که گفتگویی دراین زمینه بین بزرگان وجود ندارد.
او افزود: وقتی از موسیقی ایرانی صحبت می نماییم، چه نکاتی مطرح می شود که می تواند وجه تمایز این موسیقی با دیگر موسیقی ها باشد؟ وقتی این پرسش مطرح می شود به داشته ها نگاه می نماییم. آنچه ما دراین زمینه داریم روایات شفاهی و برخی صفحه های موسیقی است که هر کدام به مسیرهای مشخصی می رسد. در زمینه روایات شفاهی ماجرا به میرزا عبدالله می رسد که نقطه عطف رسیدن به این وجه تمایزهاست. بدین سبب می توان گفت سابقه موسیقایی ما به میرزا عبدالله می رسد که یک دوره شکوفایی در زمینه موسیقی است و ما می بینیم که آموزش موسیقی آزادتر از دوران تاریخی دیگر مورد توجه قرار می گیرد. همین فضا موجب شد افرادی مانند خانواده فراهانی کلاس دایر کرده و علاوه بر آن گوشه ها را نیز جمع آوری کنند که ارتباط زیادی هم با موسیقی نواحی ما دارد. بدین سبب ردیف ما دارای چنین خصوصیاتی است که به مرور زمان تکمیل می شود.
این نوازنده همین طور اظهار داشت: ردیف ادبیات موسیقی ماست، ما برای رسیدن به ادبیات موسیقی باید به ردیف رجوع نماییم که توسط استادان موسیقی ما تکمیل شده اند. اینها گویی وظیفه ای بوده که باید به نسل های دیگر منتقل می شدند. من هم برمبنای احساس دین و وظیفه ای که در این پنجاه سال داشتم تلاش کردم این ردیف ها را در فضای جهانی مطرح کرده و از آن حالت رمزگونه خود خارج کنم. این ردیفی که توسط بنده گردآوری شده یک متریال موسیقایی است که مبنایش در رابطه با سواد موسیقی ایرانی بوده که همه آن رمزآلود نیست. این اثر دربرگیرنده اهمیت زیادی است که می تواند مورد توجه علاقه مندان موسیقی قرار گیرد.
اجرای موسیقی توسط شاگردان داریوش طلایی همچون شاهد علیزاده، نسترن گیو، کیارش روزبهانی به همراه اجرای دو نوازی آناهیتا رمضانی و علی رحیمی بخش های مختلف این آیین رونمایی را تشکیل می داد.
سید مجتبی حسینی معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، مهدی افضلی مدیرعامل بنیاد فرهنگی هنری رودکی، علی اکبر صفی پور مدیر دفتر آموزش های بنیاد رودکی، علی نیکنام مدیر عامل انجمن موسیقی ایران همچون حاضران این مراسم بودند.
منبع: abitarh.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب